Ron Tuijnman

Lekker gegeten in November '23. Als je aan komt lopen lijkt het restaurant gesloten, maar dat is schijn: er zit een gesloten snackcorner voor. Een verlicht bordje 'Open' zou wellicht nog extra klanten trekken.
Niet gereserveerd en toch gewoon makkelijk plekje gevonden. Bediening vlot en vriendelijk. Eten (Zeebaars en steak) prima. Ze zakten alleen wel voor de mayo-test: die komt daar uit zakjes die je zelf uit moet knijpen. Enige minpuntje, verder alles dikke prima

Vriendelijke bediening en prima eten.

Zonder reservering binnengestapt, toch een plekje gekregen. Beggars can't be choosers, dus hoge tafel naast de toiletten. Niet ideaal, maar het is druk op vrijdagavond.
Pizza Milano is weergaloos! Goed gevuld, oog voor detail! Waar bij andere pizzeria's je pizza op een koud bord wordt geserveerd en je de laatste punten koud verorbert, hier een heet gietijzeren bord zodat ook je laatste hap pizza warm naar binnen gaat.
Rood huiswijntje Cabernet-Sauvignon is wat vlak maar trekt door de knoflook toch lekker op.
Hoogtepunt is het gerecht van mijn tafeldame: tagliatelle met zalm. Speciaal is de kerrie die samen met de rode ui en de rucola het gerecht tot een belevenis maken.
Het toetje met limoncello valt ook bijzonder in de smaak. Wordt ook nog eens gelijk geserveerd met mijn Café Brasil - die op mijn verzoek wordt samengesteld uit de op de kaart staande French and Italian coffee. Helemaal top!
Bijzonder lekker gegeten dus, voor een prijs die beslist past bij wat je van een Italiaan verwacht. Die hebben ons zeker niet voor het laatst gezien!

Het was druk, maar desondanks konden we ongereserveerd aanschuiven. 'N Erg luidruchtig gezelschap claimde de ambiance nogal, maar daar kon 't Hert uiteraard niets aan doen.
Vooraf uiensoepje genomen. Viel wat tegen: uien hard en voor mijn gevoel niet 'gefruit'. Wel lekkere bouillon, maar toch had ik het gevoel dat ik ze zelf lekkerder maak.
Prima rood huiswijntje erbij geen broodje vooraf o.i.d..
De asperges van mijn vrouw waren naar volle tevredenheid, evenals de Bavette met rode wijnsaus die ik zelf had genomen.
Inmiddels is het luidruchtige gezelschap verdwenen en nemen we dessert. Ik traditioneel de Coffee Brasil, mijn vrouw net chocoladetaartje (dat overigens niet op het menu stond). We vragen daarbij altijd of we onze desserts gelijk kunnen krijgen, maar - niet alleen hier - blijkt dat een onmogelijke opgave, als scheelde het hier slechts luttele minuten.
De rekening is netjes voor drie gangen a la carte.
Jammer van de uiensoep, maar verder heel erg lekker gegeten…

Binnen wat geschrokken van de staat van het etablissement. Wijnglas nat en wat smoezelig. Mes oogt ook niet 'kraak', placemat die overduidelijk een regenbui te verduren hebben gehad… Maar het huiswijntje smaakte prima en de pizza capricciosa was voortreffelijk. Maar als ik 'gezellig' uit eten wil zoek ik toch een ander adresje op…

Hokkaido ligt een beetje weggemoffeld in een hoekje van de Wedekuil – het plein aan de Zomerkade in Huizen. Parkeren is geen probleem: gratis en ruim parkeergelegenheid in de directe omgeving.
Al een paar keer hadden we toch maar niet besloten om het Japanse avontuur eens aan te gaan, maar nu dan voor het eerst daadwerkelijk eens binnengestapt.
Het restaurant is qua oppervlakte niet al te groot, maar biedt toch ruim plek voor de kleine vierkante tafeltjes die op verzoek aan elkaar worden geschoven als de dis dat vereist.
We worden allervriendelijkst ontvangen door een van oor tot oor glimlachende dame die echter de Nederlandse taal niet echt bijster machtig is. Maar met wat knikken, wijzen en gebaren komen we er toch wel uit qua bediening.
Prima flesje rode huiswijn. Dat heb ik echt wel vaker minder dan beter gehad. De amuse bestaat uit een schaaltje ingemaakte groentesnippers. Zelfs lekker voor een carnivoor als ik.
Maar ook wordt meteen het eerste probleem blootgelegd: eten met stokjes is een techniek die lang niet iedereen machtig is. Persoonlijk vind ik het wel grappig om er even mee te prutsen, maar om je complete maaltijd naar binnen te moeten stuntelen gaat me dan net iets te ver. Daarbij heb ik een aandoening aan mijn handen die het werken met de stokjes onmogelijk maakt. De mannelijke helft van de bediening komt dan ook in eerste instantie met twee stokjes met een elastiekje ertussen aanzetten, maar als ik hem in mijn beste Japans duidelijk heb gemaakt dat ook dat geen oplossing is levert hij me een lepel en een vork – géén mes…
De kaart is eenvoudig en erg gevarieerd. Je kunt zelf het menu samenstellen op een tapas achtige wijze, maar je kunt ook gaan voor de complete schotels, waarbij ook de keuze tussen vlees en vis gemaakt kan worden.
We gaan vooraf voor de Yakitori en de Hireniku: twee stokje saté zoals je saté nog nooit geproefd hebt – als je tenminste nooit bij een Japanner hebt gegeten. In één woord verrukkelijk! -stiekem met de vingers door het bordje om nog wat van de zalige saus te bemachtigen…
Dan het hoofdgerecht. Voor mij Usuyaki (rolletjes dunne entrecote gevuld met lente ui, gebakken in soja- en knoflookboter en teriyaki saus) en voor mijn vrouw de Tongu (gebakken tongfilet in soja- en knoflookboter met paprikasaus. Ook weer een zaligheid. Maar er wordt niet veel aan side-gerechten aangeboden: rijst, bami o.i.d. Ik kan me ook niet echt herinneren dat ik dat op de kaart ben tegengekomen. Maar wellicht slaan de ervaren Japan-genieters zich nu olp de knieën van het lachen om zoveel onbenul en is het puur mijn gebrek aan ervaring. We hebben in ieder geval toch nog een wat onbevredigd gevoel na het hoofdgerecht en besluiten nog maar een rondje Hireniku te doen.
Na een lekker potje thee en een lekker Braziel coffee gaan we tevreden huiswaarts in de vaste overtuiging dat Hokkaido ons niet voor het laatst heeft zien aanschuiven…

‘Mijn vrouw is met een natte vinger te lijmen,’ zei mijn vader zaliger wel eens. Het hield in dat mijnmoeder makkelijk over te halen was tot het een of ander. En bloed kruipt waar het niet gaan kan: ik ben er net zo een getrouwd. En dus schoven we onverwachts aan bij Le Beau Geste. We zijn vroeg en zitten dus in de eerste ‘shift’. Het tafeltje bij het raam mogen we na enig ‘onderhandelen’ arresteren van de vriendelijke jonge gerant.
De inrichting van Le Beau Geste is rustig, traditioneel en verzorgd. Parkeren is gratis maar wel tot twee uur beperkt op straat of in/op de parkeergarage waar het etablissement op uitkijkt.
We beginnen met een voortreffelijk broodje smeersels. De prima rode huiswijn doet net geen 20 euro de fles. De keuken biedt meestal verrassende gerechten die zoals gewoonlijk bij je tafel vol enthousiasme gedeclameerd worden door diezelfde jonge gerant. Hij heeft er zichtbaar plezier in.
Vooraf neem ik de gerookte lamsham en bij mijn vrouw valt de keuze de gamba’s. Wederom: helemaal niks mis mee.
De hoofdgerechten bestaan voor ons uit de zalmfilet (een hele fikse moot!) en de diamanthaas. De gerechten zijn prima - zeker voor het bedrag dat men er voor vraagt.
Klein minpuntje is de overijverigheid waarmee de wijn wordt bijgeschonken. Wij zijn redelijk geoefende eters/drinkers en hebben een feilloze timing qua wijnconsumptie ontwikkeld en dat wordt wreed verstoord als men continue je glas blijft bijvullen. Daarbij hebben mijn vrouw en ik een iets ander tempo van drinken, zodat wij onze hulpvaardige gerant nadrukkelijk verzochten niet meer bij te schenken. Hij was er zichtbaar een beetje ontdaan van, de lieverd…
Het toetje is deze keer een ‘Bountybol’. Wie de repen kent, weet wat men zich dan mag voorstellen en het is inderdaad een heerlijkheid.
Tevreden rekenen we af en als de rekening ook nog eens keurig binnen de perken blijft gaan we voldaan huiswaarts. Zeker voor herhaling vatbaar!

Zin in weer eens wat anders en dus voorafgaand aan theaterbezoek nu eens binnengestapt bij Chez Alexander op dat gezellige eetplein in Almere. Het is vroeg en rustig, maar toch al de nodige tafeltjes bezet. Video van open haard in de hoek en dat doet het leuk op een dag dat je aan de temperatuur niet zou zeggen dat het lente is.
De bediening is vlot en jong. We schrikken van de wijnprijzen en besluiten het maar bij een glas te houden. Prima wijntje, dat wel, maar dat mag ook wel met bijna vijf euro per glas.
De keuze uit de eenvoudige menukaart valt op de mixed grill en de Tortelone. De mixed grill is prima en dat geldt ook voor de Tortelone. Omdat we nog tijd over hebben gaan we ook voor een toetje. De lieve dame van de bediening raadt de chocoladeverrassing aan en dat blijkt een voortreffelijke keuze.
Nog een bakje koffie en een verse muntthee na en dan afrekenen. Net geen 61 euro. Da’s op zich niet veel, maar overwegende dat we het bij één glaasje wijn hebben gelaten, valt het ons toch qua bedrag toch een klein beetje tegen. Lekker gegeten, zonder meer, maar of het voor herhaling vatbaar is?

Het is onze trouwdag en ‘dus’ lekker uit eten en naar het theater. In Amsterdam is dat theater vanwege de parkeertarieven meestal De Meervaart en dan eten we eigenlijk standaard bij ons favoriete restaurant La Perla di Roma. Zo ook vandaag.
Parkeren kan in de omgeving. Let wel op de parkeermeters, die staan wel eens wat onlogisch geposteerd. Voor nog geen twee euro kunnen we de rest van de avond en nacht parkeren en dat is dan toch wel heel andere koek dan het vermogen dat je in de binnenstad kwijt bent.
Het is heerlijk zonnig en we strijken lekker neer op het zonovergoten terras. De eigenaar kent ons inmiddels en we worden dan ook hartelijk met broodjes en felicitaties ontvangen.
Bij een feestdag als dit hoort een feestmaal en dus kies ik de Filetto Pavarotti. Een gerecht dat eigenlijk verboden zou moeten worden, want na dit culinaire hoogstandje valt alles dat je eet in het niet…
In één woord: zaaaa-lig!
De Salmone alla griglia valt bij mijn vrouw ook uitstekend in de smaak en het is dan ook puur genieten daar in dat voorjaarszonnetje.
Toch ook weer dat minpuntje van de huiswijn. Dat blijf ik voor zo’n geweldig restaurant altijd een beetje een dissonant vinden. Een schraal ‘2 liter schroefdop’ wijntje.
Vanwege onze trouwdag doet de eigenaar ons ons toetje cadeau. Een vriendelijke en gewaardeerde geste en we genieten dubbel van het Amaretto-ijs: voortreffelijk!
We zijn hier dus zeker niet voor het laatst geweest!

Niet voor niets een 'favoriet' dit restaurant. Ook nu weer bepaald niet teleurgesteld. We zijn vroeg (17.30) en toch staat er op het gros der tafeltjes al weer een gereserveerd-bordje. Goed teken. De ontvangst is weer als altijd aller hartelijkst. Ouzo'tjes en balletjes als vanouds, tzatziki geweldig, de schotel voor de gezellige drinker (Mezés tou bekri) en het kalfsstoofpotje zijn helemaal áf. Eigenlijk zitten we al wat vol, maar besluiten gelet op de tijd tot onze voorstelling toch voor een dessert te gaan. En ik zou haast zeggen dat dat ijs met caramel misschien nog wel het hoogtepunt van dit culinaire feest was...
Uitermate tevreden waggelen we dan tenslotte toch maar richting auto voor onze voorstelling...

Het is of je bij de buren binnenstapt: via een nauw gangetje stap je zo de eetzaal binnen in dit antieke pandje met fraaie serre. We hebben een plekje in die serre. Parkeren is gratis in de buurt, maar wij zijn op de fiets en dus is parkeren al helemaal geen probleem. Een heerlijk lichte serre met uitzicht op de oude kerk. Het oogt allemaal erg gemoedelijk. Binnen in de eetzaal zelf is het aanzienlijk donkerder met zijn klassieke donkerhouten betimmering. Maar dat oogt ook wel weer authentiek.
De bediening is vriendelijk en voorkomend. Als ik nar de wijnkaart vraag, dan is die er niet. De ober roept uit het hoofd de drie wijnsoorten: rood, wit en rosé, alle Spaans, al wordt ons de rode verkocht als een Merlot maar het is een assemblage van vier druivensoorten. Redelijk wijntje, desalniettemin en ook redelijk geprijsd met zijn zestien en een halve euro.
Vooraf een heerlijk uiensoepje. Niks mis mee, al zijn we wat verbaasd over de creatieve uitingen van de kok die in de vorm van gesmolten kaasresten vooral aan de buitenkant van de kommetjes zijn gedrapeerd.
De entrecote met kruidenboter voor mij en voor mijn tafeldame het dagpannetje: een ferme scholfilet vandaag, ruim voorzien van een keurige garnituur. Keurig verzorgd en prima bereid.
We hebben geen lust meer voor een dessert en rekenen dus af. Ook de rekening is niet meer dan modaal: een ruime zestig euro na aftrek van de biertjes die we er 's middags al nuttigden. Geen uitschieter, maar zeker geen foute keuze: niks mis mee!

De term 'Grillroom' doet me altijd een beetje huiveren en roept associaties op met van die gelige lichtbakken met foto's van die 'kapsalons'. Het felle licht boven de keuken als we binnenkomen doet me dan ook heel even aarzelen of we hier wel zullen gaan eten. De recensies zijn echter nagenoeg onverdeeld gunstig en we nemen de gok.
De bediening is alleraardigst, parkeren is gratis - waar vind je dat nog? - en de aankleding is wat 'gedateerd' en hier en daar wat sleets.
Maar dan komen de broodjes op tafel: vier stuks, netjes vers afgebakken, lekker kluitje kruidenboter erbij, simpel, maar de opmaak verraadt liefde voor het vak!
De rode huiswijn voor 12,50 de fles is bovengemiddeld! Waar je veelal afgescheept wordt met een twee liter schroefdop Merlot is het nu een heerlijke Tempranillo die men op tafel zet. Ieder cent van die twaalf en een have euro meer dan waard!
En vandaar is het één groot feest. Feest met een hoofdletter F. We bestellen beide een pizza, ik de Pollo zonder ui en paprika, mijn vrouw eentje met zalm. Het duurt even voor de pizza's op tafel staan, maar wat zijn ze fantastisch! Uitstekend gebakken, uitstekend gevuld, uitstekend gekruid, uitstekend en nog eens uitstekend! Pizza's van de buitencategorie!
De koffie en de verse muntthee zijn ook helemaal 'af'. Het glas Amaretto is echter wel voorzien van drie ijsblokken, maar die wip ik snel over naar mijn waterglas.
Bij de kassa blijkt Femi's ('slim' in het Syrisch) eigenlijk nog de grootste verrassing. Net veertig eurootjes voor een feestmaal! Zelden heb ik de slogan 'alle waar is naar zijn geld' zo nadrukkelijk gelogenstraft zien worden! We blijven hier drie dagen en ik sluit zeker niet uit dat men ons nogmaals aan ziet schuiven! 21 Jaar al een goed lopend restaurant als ik de bediening mag geloven. En ik geloof ze graag, want het restaurant heeft maar één nadeel: het is een eind rijden vanuit Huizen....

Omdat we gewoon die ervaring nog eens wilde hebben kozen we vandaag weer eens voor Yogya. Parkeren voor de deur levert een kruipdoor-sluipdoor-tocht naar de dichtstbijzijnde parkeerautomaat op die werkelijk krankzinnig door de gemeente Amsterdam gepositioneerd is. Eenmaal de natte bosjes in de middenberm gepasseerd is het ook even wurmen voor we door de nauwe ingang het restaurant kunnen betreden.

De inrichting is knus en authentiek. Je waant je eigenlijk in een soort huiskamer. Ook de bediening straalt die sfeer uit: vader serveert en we vermoeden een verder onzichtbare 'moeder' in de keuken. Ondanks het vroeg tijdstip (17.30) toch al de meeste tafels voorzien van een 'gereserveerd'-bordje. Het is ook zaak om je even te vergewissen of het wel open is, want ik meen dat het maar een dag of vier per week operationeel is. We krijgen echter toch een tafeltje toegewezen waar het weer even wurmen is voor we zitten. De sfeer is echter zo gemoedelijk, zo knus, dat het eerder als een plusje dan als een minnetje wordt ervaren.

De eenvoudige kaart geeft een keur van authentieke gerechten die allemaal zeer schappelijk geprijsd zijn. Mijn vrouw kiest als voorafje de garnalen in deeg en ik het rundvlees in deeg. Gewoon 'heerlijk' niks meer, niks minder. Ik ga voor de babi pangang met nasi, mijn vrouw de Gado-gado. Wel even opletten: je stelt je gerecht zelf samen: dus ook de nasi/bami etc.bestellen! De babi-pangang is keurig knapperig en droog geroosterd, de nasi is een heerlijkheid op zich. Simpel, maar voortreffelijk! Ook de gado-gado is een heerlijkheid. Geen dessert deze keer voor ons. We zijn rijkelijk 'gevuld' en moeten nog naar een theatervoorstelling. De rekening wordt met de hand samengesteld op een kladblokje en met de rekenmachine uitgerekend. Het verbaast me niet dat er geen pin-automaat is om te betalen. Maar geen nood, je zult niet snel te weinig geld bij je hebben. Voor net veertig eurootjes hebben wij onze buikjes rond gegeten en tevreden wurmen we ons weer door het nauwe doorgangetje naar buiten. Een heerlijke ervaring rijker!

Geboekt voor een concert in 't Spant en dus wat weinig tijd. 'n Telefonische reservering gemaakt bij El Verano en ik krijg de eigenaar zelf aan de lijn die me aangeeft dat hij er voor kan zorgen dat we op tijd bij ons concert zijn.
Het is al behoorlijk vol als we even na zessen arriveren. Boven is er een keurig tafeltje voor ons gereserveerd en de eigenaar heeft het personeel keurig geïnstrueerd dat er wat 'tempo' gemaakt moet worden. En dus wordt ook het dessert al van tevoren opgenomen.
De bediening is jong en vriendelijk, de inrichting apart en gezellig. parkeren kan je op enkele minuten lopen voor een habbekrats in de parkeergarage naast Scapino.
Het stoofpotje waar mijn vrouw haar oog op had laten vallen blijkt om even na zessen al niet meer leverbaar en dus kiest ze als alternatief de hertenbiefstuk. Genietend van de voortreffelijke rode huis wijn (Chili, Cabernet Sauvingon) kies ik voor de varkenshaas met brie, spek en rode bessensaus. Vooraf heeft mijn vrouw een spannende salade in bladerdeeg, ik kies voor de gebakken paddenstoelen in bladerdeeg. Beide voortreffelijk. Ook de hoofdgerechten zijn prima. De varkenshaas had ietsje minder 'done' gemogen wat mij betreft, maar is verder prima!
Na het al even perfecte toetje (Verlegen flensje: zaaaalig!) met bonnetje naar beneden om af te rekenen. Helaas gaat het dan even fout: ik let niet goed op en het bedrag is niet van dien aard dat ik er van schrik, maar eenmaal in het theater ontdekken we dat het stoofpotje niet van de rekening is gehaald. Maar, geen probleem! Na theater en zelfs sluiting van El Verano nog even langs gegaan en keurig het teveel betaalde geretourneerd gekregen! Het was weer een prima culinaire belevenis en qua prijs-kwaliteit zijn er maar weinig restaurants die hier aan kunnen tippen!

Ik zeg deze keer maar één ding: Filetto Paverotti... OMG! Da's alleen de rit naar de Johan Huizingalaan al waard!

Gewapend met AH dinerbon gekozen voor O Sole Mio. We zijn een uur te vroeg, maar dat is geen probleem: we krijgen een keurig tafeltje in het gezellig ingerichte restaurant. Parkeren geen probleem: voor de deur gratis parkeren bij de Volmar. Ondanks het vroege uur (we zijn er rond zessen) toch al vier tafeltjes bezet en ook opmerkelijk veel tafeltjes met een gereserveerd bordje erop.
De bediening is jong, vriendelijk en wat onervaren. Als ik om een wijnadvies vraag, komt men naast de vele goede bedoelingen niet verder dan dat ze de flessen even kan laten zien. Heel lief, maar we gaan dan na rijp beraad toch maar voor de huiswijn waar we ieder een half litertje van nemen: mijn vrouw rosé, ik de rode variant. het is een een modaal wijntje, al is de rosé van mijn vrouw relatief gezien iets beter van kwaliteit dan mijn rode variant.
De AH-aanbieding houdt in dat je het goedkoopste van de twee driegangenmaaltijden gratis zou zijn en dus gaan we voor de de keuze van de bescheiden kaart voor vooraf, hoofd- en nagerecht.
De Mozzarella Caprese is prima - al had er wat meer groen bij gemogen van mijn vrouw. Ik ga voor de Funghi Trifolati en ook hier krijg ik een voortreffelijke schotel champignons in heerlijke tomaten-knoflooksaus. Helaas geen broodje of iets dergelijks om die heerlijke saus mee op te kunnen maken. Jammer: daar doet de kok zich bepaald tekort mee! De hoofdgerechten bestaan vandaag voor ons uit voor haar de lamsspies en voor mij de entrecote. Met name de lamsspies smaakt meer dan voortreffelijk! Een feestje! Ook mijn entrecote is prima: een mooi stuk vlees dat prima gegrild is. Punt...
Nadrukkelijk 'punt', want het bord oogt akelig kaal met wat slordig gedrapeerde flietertjes rucolasla en een schijfje citroen. Het bord is steenkoud en dus is mijn entrecote dat al vlot ook. Het oogt allemaal alsof het met wat weinig liefde voor het vak is bereid, het is culinair bepaald geen hoogstandje.
Tegen een meerprijs van maar liefst € 7,-- hadden we een salade en een portie patat met mayo erbij besteld. De salade loopt ook al niet over van culinaire gedrevenheid: wat komkommer, wat sla en verder niks. Geen crouton, geen stukje kaas, geen dressing, niks. Gewoon een kommetje sla a drie en een halve euro...
Als toetje kiezen we beiden de Coppa Coco, met kokosijs gevuld plastic half 'kokosnootje'. Op zich niks mis mee, maar wel een item dat dus rechtstreeks bij de HOCRAS vandaan komt. Een prima toef slagroom erop, maar hier hield de inbreng van de kok dan ook verder mee op.
De rekening bedraagt een zesenvijftig euro... Zonder de AH korting van 29,50 - hoe ze aan dat bedrag zijn gekomen heb ik uit de rekening nooit meer kunnen terugrekenen - had ik voor deze zit dus zesentachtig euro neer moeten tellen... En dat was het dus van geen kanten waard. Prima spies, prima vlees, maar de kok was klaarblijkelijk met vakantie of zo... Nee, dit is geen restaurant waar ik nog een tweede keer ga eten. Sorry!

Sinds de opknapbeurt begint Beau Geste wat van haar 'bejaarden-imago' te verliezen. Het is er gezellig en druk en bij het reserveren wordt ons gewezen op het feit dat ze er met zogenaamde 'shifts' werken, waardoor het tafeltje na een bepaalde tijd weer vrij dient te komen voor de volgende lichting gasten. We besluiten derhalve wat vroeger te gaan eten.

'n Keurig rood huiswijntje - men heeft een speciaal Italiaantje in de aanbieding - wordt op verzoek vergezeld van een klein mandje brood met smeerseltjes. Uiteraard zijn er ook weer wat gerechten 'buiten de kaart om' die vol overgave aan je tafeltje worden gedeclameerd door de bediening.

Ik kies voor de soes met chorizo vulling. Prima, avontuurlijk en lekker! Ook de voorgerechten van de anderen zijn prima: de mosselen voor mijn moeder en ook de gerookte eend met witte chocolade-sambucadressing voor mijn vrouw is een gewaagd, maar geslaagd culinair avontuur.

Als hoofdgerecht nemen we hertenbiefstuk, skreifilet en varkenshaas. Op zich allemaal prima, al was de saus bij de skreifilet wel wat erg dunnetjes. Nadat we er een opmerking over maakten kregen we een iets aangedikte versie terug, maar ook dan hield het qua kwaliteit niet over. Jammer!

Ook de Café Brasil die ik na neem is wat magertjes qua uitvoering. Normaliter hoor je daar toch een zekere bite van de alcohol in te proeven (daarvoor neem je tenslotte deze koffie), maar het is allemaal wat 'lafjes'.

Desalniettemin toch heerlijk gegeten en tevreden naar huis!

Perla di Roma is ons vaste restaurant geworden bij onze (theater-)bezoekjes in Amsterdam en omstreken.
Zo ook deze keer. De files op de A1 vielen mee en we hebben dan ook tijd voor meer dan alleen een pizza.
Ik ga voor de Filetto Paverotti (Ossenhaas gevuld met aubergine en asperges, gerold in rauwe ham met gesmolten kaas). Het wordt op ons verzoek geserveerd met een heerlijke pittige tagliatelle. Mijn hemel! Wat een belevenis! je hebt wel eens van die gerechten die je een leven lang bij blijven, en voor mij was dit er een in die categorie!
Het rode huiswijntje blijft wat schraal en een dissonant bij zoveel heerlijks, vandaar dat het nét geen 'tien' werd...

Een snelle stop voor dat ik naar een afspraak in Lelystad ga. Het is even zoeken voor ik het restaurant gevonden heb, maar na wat zoekwerk vind ik het aan de achterkant van het gebouw. Parkeren bij de nabijgelegen AH is gratis en eenvoudig.
De inrichting van het opvallend ruime restaurant is opmerkelijk: snackbar-elementen, traditioneel Turkse accenten en moderne inrichting, gecombineerd tot een spannende mix waar een ieder zijn draai wel in kan vinden.
Ik kom uiteraard op een onmogelijke tijd, dus er is niet veel klandizie aanwezig. Ruim zitten dus op een een van de bankjes bij het raam.
De eenvoudige menukaart wordt mij welwillend ter hand gesteld en aangezien ik slechts voor een snelle hap kom, kies ik voor een Turkse pizza met een blikje fris.
De pizza is voor-tref-fe-lijk, maar wordt zonder veel omhaal en zonder bestek aan mijn tafeltje bezorgd. Als ik om servetjes vraag blijken die gewoon in een houdertje op tafel te staan. De sauzen worden in een knijpflacon meegeleverd en mag je er zelf naar believen opspuiten. Maar het oogt toch wat 'schraal', deze presentatie van deze prima wrap.
Maar goed, je hebt dan dus wel voor zeven euro een heerlijke maaltijd waar bepaalde andere fastfood-ketens nog een puntje aan kunnen zuigen!

Blij dat ik voorgaande recensies niet vooraf gezien heb, want ik heb er heerlijk gegeten. Toegegeven: de bediening oogde wat 'ongeïnteresseerd', maar was toch uitermate vriendelijk. Dus ik denk dat 'klagers' wat sneller naar het wapen van de recensie grijpen dan mensen die gewoon lekker hebben zitten eten...
Parkeren in dit Anton Pieck-stadje is veelal toch wel een dingetje, maar we konden gelukkig toch na wat capriolen de auto in de buurt stallen.

Het restaurant is authentiek, druk en gezellig. Drukte betekent veelal goede kwaliteit en daar werden we zeker niet in teleurgesteld. Het rode Merlot-huiswijntje is wat ruim beprijsd voor de kwaliteit. Lekker slobberwijntje, maar niet echt bijzonder.
Na twee voortreffelijke uiensoepjes ga ik voor de Rib Eye: een machtig stuk vlees dat perfect gebakken is. De roquefortsaus past hier voortreffelijk bij. Ferme patatten in de schil - inclusief mayonaise! - erbij en dus een ferme maaltijd.
Ook de eendenborst van mijn vrouw (op haar bord, uiteraard) is voortreffelijk. Iets minder ruim bemeten dan mijn rib eye, maar ook hier kunnen we duidelijk over zijn: niks mis mee!

Omdat we lekker zitten en het verder prima naar de zin hebben in de fraaie serre gaan we ook voor een toetje. De cheesecake is prima, de dame blanche vind ik wat krap aan de maat. Het lekkere van de dame blanche is immers de warme chocoladesaus. Als die er in de keuken al overheen gedaan is, dan is de warmte eraf en dat is jammer. Zo'n klein kannetje dat je zelf kunt schenken had ik zeker gewaardeerd.
De rekening valt alleszins mee: nog geen tachtig euro. En dat was dit bezoekje zeker meer dan waard!

Het restaurant oogt wat louche van buitenaf door de rode verlichting, maar eenmaal binnen kom je terecht in een geweldige inrichting. Het oogt allemaal wat Zuid-Amerikaans zoals de naam betaamt. Na in de de loungeset op de verhoging onder het onvermijdelijke schilderij van Ché een rood wijntje te hebben genoten (Malbec - redelijk, maar niet geweldig en met 19,95 de fles redelijk aan de prijs) besluiten we toch maar te blijven eten aangezien het restaurant van onze eerste keuze vandaag gesloten bleek en we altijd in zijn voor een culinair avontuurtje.

Hoewel de zaak nog redelijk leeg is op dit wat vroege tijdstip (17.30) blijken toch de eerste twee tafeltjes die we kiezen gereserveerd. Helaas geen bordjes op de tafels om zulks duidelijk te maken, maar na wat zoeken weet men toch een prima tafeltje voor ons te vinden.

De bediening is vriendelijk, druk en ongedwongen. Men wekt echter een beetje de indruk dat de zaak 'toch wel vol komt'. Overdreven veel 'betrokkenheid' kan ik niet echt bespeuren.

Voor mij de gebakken champignons vooraf. De kaas is er meer over gesmolten dan gegratineerd en waar ik eigenlijk min of meer vanzelfsprekend gevulde champignons had verwacht is mijn kommetje gevuld met partjes met wat kaas erover. Lekker, maar nou niet echt speciaal. Zou met een klein beetje kok al snel wat meer van te maken zijn geweest.
De courgettesoep van mijn tafeldame is wél naar volle tevredenheid.

Als hoofdgerechten laten we een enchilada en een fajita aanrukken. De fajita zou spectaculair aan tafel worden geflambeerd, maar dan moest je (wellicht vanwege de drukte - het restaurant is inmiddels nokvol gelopen) goed opletten, want even met de gasaansteker erbij, Woesh! en klaar. Maar goed: een prima fajita en ook de enchilada kan de toets der kritiek goed doorstaan.

Al met al lekker maar niet heel speciaal gegeten bij mango's. Het decor gaf de meerwaarde.

Ruime (min of meer betaalde) parkeergelegenheid bij het tegenover gelegen theater De Lampegiet: al twee keer gewoon kunnen doorrijden zonder dat ik mijn € 6 kaartje in de gleuf te hoefde te steken... :-)

Lichtjesavond in Enkhuizen en dus in het dorp zelf geen tafeltje meer te krijgen. Richting station is er dan Herberg De Compagnie. Parkeren geen probleem: op twee minuten lopen is er gratis langparkeren voor treinreizigers.

't Ziet er van buiten gezellig uit en oogt alsof er nog plek is. Nou, dat is er ook nog maar net: een keurig tafeltje voor twee voor een lange vitrine met snuisterijen. De inrichting is knus en wat gedateerd, maar daardoor ook wel weer authentiek: het is roezemoezig, druk en gezellig.

De rode huiswijn is modaal, maar kan er zeker mee door. Bestek wordt gebracht in een soort houten kano en je mag zelf je tafel indekken. Vooraf de runderbouillon. Voortreffelijk!

De wat rommelig ogende kaart vermeldt voldoende heerlijkheden in diverse prijsklassen en ik ga voor de 300 grams entrecote. Weer een topper! Ook de zalmfilet van mijn echtgenote is overheerlijk en we zitten dan ook volop te genieten. Ondanks de drukte is de bediening uitermate voorkomend en staan de gerechten binnen no-time op onze tafel.

Ondanks dat we bepaald niet de goedkoopste items van de kaart hebben genomen, valt de rekening ontzettend mee en was het zeker de prijs waard!

Voorheen een Grieks restaurant op de Voorheuvel in Zeist, maar nu omgetoverd onder nieuwe eigenaar tot iets Oosters. We worden hartelijk ontvangen en aangezien mijn tafeldame een graag geziene gaste is, wordt onze tafel voorzien van gouden kelken voor de wijn.

De bediening is allervriendelijkst en doet veel moeite het ons naar de zin te maken. Ik lust geen rozijnen en aangezien deze zo ongeveer bij ieder gerecht vermeld staan houd ik even mijn hart vast, maar samen met de eigenaar wordt er een heerlijk menu uitgestippeld dat ook aan mijn culinaire verlangens beantwoordt. Vooraf kreeg ik een vegetarische triangel en ik heb zelden zo lekker vegetarisch gegeten. Dan de mixed grill als verstokt vleeseter. Een beetje veel worstjes, maar verder helemaal goed. lekker saus erbij, prima.

Al met al een heerlijke ervaring, zeker als we dan de rekening krijgen en voor net zestig euro met zijn tweeën inclusief een prima fles huiswijn hebben gegeten. Jammer alleen dat de mooie kelken lekten en ik na twee exemplaren toch maar verder lekker uit glas heb gedronken. Maar de geste werd zonder meer gewaardeerd!

Het is druk zo in de donkere dagen voor kerst daar in Enkhuizen. Veel restaurants hebben geen plek meer en we zijn dan ook blij dat we bij Broekhuizen nog netjes aan kunnen schuiven aan een tafeltje voor twee. De deur geeft echter iedere keer een koude tochtvlaag, maar zonder problemen kunnen we een tafeltje voor vier in beslag nemen. De inrichting is modern gezellig.

De rode huiswijn is keurig. Geen hoogvlieger, maar een prettig drinkbare wijn. Het menuutje van dertig euro voor een driegangenmenu biedt voldoende keuze en is goed verzorgd. Ik ga vooraf voor het stoofpotje van hert en voor de gevulde kip. Deze laatste is een beetje aan de droge kant, maar ik heb geen zin in dat hele circus van het terugsturen en dan wachten op een nieuw exemplaar. Het stoofpotje is prima! Mijn tafeldame neemt de gevulde portabello en de zalmfilet. Helemaal niks mis mee. Ook de rest is keurig verzorgd en de bediening is vriendelijk en voorkomend.

Als toetje een prima kersen/kaneelijs en voor mij de Banoffee. Ook lekker, al had ik me er iets meer qua creativiteit van voorgesteld - maar zonder meer lekker! Keurige rekening en zeker zijn prijs waard!

Naar het theater in Veenendaal en dus snel even een hapje eten na de file. Ons stond een pizzeria bij waar we jaren geleden destijds op het terras een lekkere pizza gegeten hadden. De indruk die we er van over hadden gehouden was er een van de soort gokkast-pizzeria, goedkoop, lekker, maar meer een veredelde cafetaria.
Groot was dan ook ook onze verrassing toen we binnen een gezellige en plezierig ingericht etablissement aantroffen waar we hartelijk door twee gastvrouwen werden ontvangen. De inrichting is modern-klassiek: lichte kleuren, maar wel met die heerlijke zwart-wit-foto's van donkerharige Italiaanse schonen aan de wand.
Het rode huiswijntje ontstijgt nadrukkelijk de twee-liter-schroefdop-merlot en wordt geschonken in fraaie glazen - dat drinkt meteen een stuk prettiger. Vooraf een voortreffelijk broodplankje met smeersels en dan voor mij de Carbonara-pizza en voor mijn eega de Tagliatelle Salmone. De Pizza is meer dan rijkelijk belegd met ham, salami, spek en rosbief. Een wat ongebruikelijke combinatie, maar zonder meer heerlijk! Ook de Tagliatelle van mijn tafeldame was meer dan voortreffelijk.
We hebben helaas geen tijd meer voor een nagerecht en heel eerlijk gezegd zaten we met de broodjes en de gerechten ook al behoorlijk vol. Ook de rekening was een feestje, zodat onze hernieuwde kennismaking er zonder meer een was die om een herhaling vraagt!

Het is een regenachtige zondagnamiddag als ik het winkelen zat ben en neerstrijk bij Bregje. Als wijnliefhebber heeft de term 'Proeflokaal' toch wel een zekere aantrekkingskracht en er is een tafeltje bij het raam vrij waar ik lekker onder het genot van een glaasje rood mijn tijdschrift kan lezen. Het is niet het enige tafeltje dat vrij is, ik ben zo ongeveer de enige klant in de zaak.
De inrichting is gezellig, Grand-café-style, met de kaarsjes overal aan op de tafels. Ook in het keurige toilet branden drie waxinelichtjes. Zelfs de kansloze tafeltjes buiten zijn met dit weer nog voorzien van lichtjes hetgeen een uitnodigende uitstraling geeft waar ik dus geen weerstand aan kan bieden. Het zijn de kleine dingen die het doen...
De vriendelijke jongedame van de bediening levert mij een prima glaasje Cabernet Sauvignon uit Chili. Ze is zelf geen wijn-kenster, maar dat mag de pret nu even niet drukken. Prima wijntje!
Als een half uurtje later mijn echtgenote arriveert laten we naast de verse-muntthee toch ook maar de kaart komen. De jongedame stelt zich keurig voor en legt het menu uit, hoewel er weinig verrassends is aan het concept van een driegangenmenu voor een vaste prijs. Behalve die prijs, dan: die is dermate uitnodigend dat we na een korte blok op de kaart besluiten te blijven eten: hier ga je echt niet voor aan het koken op een regenachtige zondagavond!
Mijn wijntje staat ook op tafel, dus al vlot hebben we de fles geopend als de gerookte hertenham geserveerd wordt. Ondanks de belachelijk lage prijs is het toch een meer dan fatsoenlijk bord vol prima ham!
Mijn echtgenote neemt een gevulde paprika als hoofdgerecht. Het lijkt mij wat aan de karige kant, als hoofdgerecht, maar naar haar zeggen was het ruim voldoende.
Ik ga zelf voor de rundersteak met rode portsaus. Een prima stukje vlees, al doet de term 'steak' mij toch een iets groter stuk vlees vermoeden. Maar heel eerlijk: voor dit geld zonder meer een keurig stukje vlees. Het is weliswaar iets te veel 'done' voor het 'medium' dat ik vroeg, maar verder niets op aan te merken. Patat - mét mayo! - ook prima en een kommetje verse salade.
Het toetje van mijn eega is de cheesecake, waar ik voor het kaasplankje met een glaasje port ga. Alleen het glaasje port verschijnt als 'extra' op de rekening en is verder helemaal prima!
Helemaal top? Ja, ware het niet dat het bij het raam toch wel wat erg frisjes was. Inmiddels was de zaak bijna volledig vol gelopen met klanten, maar ondanks de aanwezigheid van zoveel mensen bleef het fris aanvoelen daar bij het raam. Ook de mensen naast ons klaagden erover en we zagen een stel van tafeltje wisselen om wat warmer te zitten.
Maar Bregje heeft zeker niet het laatste van ons gezien! Het was een aangename kennismaking!

Voor het eerst bij Moeke, gelokt door de daghappen die werkelijk bijna tegen kostprijs de deur uit gaan.
Parkeren op vrijdagavond op het eigen parkeerterrein is een kansloze zaak, maar al je de Vuurse Dreef in rijdt, dan kom je al vlot op twee minuten lopen de P&R parkeerplaats van station Hollandsche Rading tegen en daar is over het algemeen plek zat tegen de tijd dat je aan de dis wilt.

De inrichting bij Moeke is druk en uiterst traditioneel: een heerlijke oude kroeg en je waant je even een jaar of veertig terug in de tijd: van die ouderwetse tafelkleedjes, prullaria op ieder vrij plekje aan de wand...

We worden uitermate hartelijk ontvangen en het gevoel bekruipt me ook dat de mensen die hier geklaagd hebben over de ongeïnteresseerde en stugge bediening bepaald een ander deel van het personeel hebben getroffen dan wij vanavond.

Voor deze vrijdag gaan we voor de bospaddenstoelensoep vooraf en de daghap van eendenborst met sinaasappeltoestand. We laten ook een flesje rode huiswijn (Cabernet Sauvignon) aanrukken.
Het soepje is perfect! Goed gevuld met paddenstoelen, prima van smaak, een topper!

De wijn heeft wat meer neus dan geprononceerde smaak, maar is zeker een prima wijntje te noemen. Dat hebben we bepaald vaker slechter dan beter getroffen!
De eend wordt geserveerd met aardappelpuree, gelardeerd met rauwe andijvie en sinaasappel. Ben daar geen liefhebber van, maar zeker met de heerlijke Grand Marnier-saus kan ik het op deze manier best waarderen.
De eend zelf is zonder meer lekker, maar die heb ik wel eens beter gegeten. Ik hou meer van de wat krokanter gebakken variant, maar nogmaals: het was zeker voor die prijs absoluut een keurig stukje vlees dat we ons verder uitstekend hebben laten smaken.

We nemen thee en Franse koffie als nagerecht en stappen zeer tevreden weer richting station Hollandsche Rading.

Zeker een herhaling waard!

Voor het eerst sinds tijden weer eens bij Sabbia d'Oro gegeten. Voortreffelijke pizza's, kan niet anders zeggen. Redelijk druk voor een zondagavond. Het duurde een tijdje voor we de pizza's op tafel hadden, maar het was het wachten waard. Prima rood wijntje erbij, gratis en ruim parkeren voor de deur en in de directe omgeving. De bediening is vriendelijk, maar soms was er een klein beetje sprake van een taalbarrière.
Zeker voor herhaling vatbaar!

Het is vooral de sfeer die ons naar De Haven van Huizen trekt. Zo ook deze maandagavond: waar de meeste restaurants gesloten zijn en de rest meer bediening dan klanten in de zaak heeft, is het toch gezellig druk bij de Haven, waar de open haard altijd brandt. Gratis parkeren is geen enkele probleem.
De aankleding is gedateerd en zolang we er komen - al vlug een jaar of vijftien - niet of nauwelijks veranderd. 'Never change a winning team' zal de eigenaar blijkbaar denken. Toch een verandering ten opzichte van de laatste keer dat we er waren: blijkbaar is het inmiddels wél mogelijk om te reserveren. Maar ook zonder reservering kunnen we gelukkig terecht.
De als vanouds zeer jeugdige bediening is vlot ter plekke. Ik ga voor een half litertje rode huiswijn, mijn vrouw BOBt vanavond en doet Cola. Het wijntje is iets meer dan modaal, de Cola uiteraard gewoon Cola.
De voorafjes (Brood met smeersels en het tomatensoepje) zijn weinig fantasierijk, maar er is verder helemaal niks mis mee.
Als hoofdgerecht ga ik voor de USA Steak en mijn vrouw voor de wildpeper. Nadat aanvankelijk eerst de bestelling van de naburige tafel wordt bezorgd, komt dan toch mijn steak met patat met een minikommetje mayo en twee gegrilde puntpaprika's. De wildpeper van mijn vrouw is gegarneerd met vier sneetjes brood en boter. Met name de steak had wat meer 'aangekleed' mogen zijn, maar smaakt meer dan voortreffelijk. Gewapend met een mes waar menig kruisridder mee had weten te overleven mag ik het voortreffelijke stuk vlees te lijf. Het is genieten. Ook de wildpeper van mijn vrouw is voortreffelijk en de geur van kaneel en nootmuskaat die zo kenmerkend is voor dit soort stoofpotjes verraadt een smakelijke dis aan de andere kant van de tafel.
Toch bekruipt me het gevoel dat met wat meer 'fantasie' er nog zoveel meer uit met name de steak te halen was geweest en ik houd dan ook, ondanks dat ik heerlijk gegeten heb, toch een wat onbevredigd gevoel over. De rekening is redelijk: net geen zeventig euro. Een goede voldoende derhalve, waar een goed of een uitstekende op de loer had gelegen...

Het late zomerzonnetje was een uitnodiging die we niet konden weerstaan en bij The Beach werd dan ook naarstig een lounge-bankje in het zonnetje uitgezocht.

We willen ook wat eten en dus vragen we eerst om de kaart voor we wat te drinken bestellen. Met dit weer is een biertje onweerstaanbaar en dus open ik met een biertje en geef aan dat ik bij het eten graag een half litertje rode wijn wil gebruiken. Geen probleem: onze etensbestelling debiterend adviseert hij de Cabernet Sauvignon in plaats van de Tempranillo huiswijn. Een uitstekend advies naar later zou blijken en een voorbeeld voor veel collegae die vaak nauwelijks meer weten van de wijn die ze schenken dan dat deze uit een fles komt.

Terwijl we lekker van onze drankjes genieten komt de vriendelijke ober met het bestek en wijst vragend op een leeg eettafeltje: dat eet immers toch wat prettiger dan onderuit op de loungeset. En dus wordt het tafeltje voor ons ingedekt. Weer een plusje voor de bediening!

De diamanthaas is prima. De champignonsaus had weliswaar wat ruimer geserveerd kunnen worden dan het vingerkommetje dat er nu bij staat, maar het is een voortreffelijk stukje vlees. Een stukje vlees dat eigenlijk een beter lot verdiend had dan het botermesje waarmee ik geacht werd een en ander te verorberen. Klein verbeterpuntje! Ook de patat had naar mijn smaak wat beter doorbakken kunnen zijn, maar is alleszins goed te eten. Keurig kommetje mayo erbij, lekkere verse salade: helemaal goed!
Mijn vrouw heeft een maaltijdsalade gekozen en die is helemaal perfect.

Na afloop is ons plekje in de zon nog vrij en genieten we nog van het uitstekende wijntje. Als dan de rekening ook nog alleszins meevalt, dan was dit zeker deze herhaling weer waard!

Lekker in het zonnetje een tafeltje aan de balustrade weten te scoren. Bediening is vlot en vriendelijk. De prosecco van mijn vrouw smaakte niet en werd zonder problemen teruggenomen. De twee overheerlijke pizaatjes vielen gelukkig wel prima in de smaak. Niet uitzonderlijk, maar gewoon 'lekker'...
Parkeren in de buurt is gratis en ruim voorzien.

Mijn vrouw had een baaldag en ‘dus’ uit eten. “Iets druks en gezelligs!” was haar stellige wens. En dus werd het d’ Ouwe Tak: altijd een garantie voor drukte en gezelligheid! En dat blijkt: eerst geprobeerd te reserveren, maar vanaf zeven uur zat alles vol. Vanaf acht uur komen er tafeltjes vrij, dus kom rond die tijd maar.

Het is er inderdaad stampensvol als we aankomen. Parkeren met de auto is best lastig daar in de buurt en dus op de fiets richting Blaricum, maar zelfs voor de fietsen is er eigenlijk geen plek meer.
Het is een authentieke kroeg die zich lang verzet heeft tegen het rookverbod, maar gelukkig is dat nu voorbij en kan je er zonder ‘rookschade’ je biertjes drinken, cq. een hapje eten. De inrichting is druk, dorps, knus en dus karakteristiek. Voor de zaak is een piepklein terrasje dat bij mooi weer altijd vol zit. Vandaag is het echter weer om binnen te eten.

Na een biertje en een drankje worden we naar ons tafeltje geleid. De bediening is ongedwongen en ‘Amsterdams’. Men adviseert ons een broodje vooraf te nemen, “want het is druk in de keuken, dus het duurt effe…”. Een prima maïsbrood overigens met kruidenboter en tappenade. Heerlijk vers en krokant. Een traktatie!

Mijn vrouw gaat voor de salade met garnalen. Dat blijkt een mega-bord vol salade en zeker tien reuzengamba’s in een krokant jasje. Het is een lust voor het oog en de smaak doet daar niet voor onder. Een feest!

Voor mij de mixed grill met blauw-aderkaas-saus. Vergeleken met het bord van mijn vrouw oogt het wat kaal, die drie gegrilde stukjes vlees met saus, maar met de garnering erbij (heerlijke salade, uitstekende patat Inclusief mayo!) blijkt het toch best een fikse kluif. Aan de gegrilde stukjes vlees kan je als kok weinig culinaire fantasie kwijt, maar de saus is overheerlijk en ik moet me bedwingen om niet met mijn vinger mijn bord schoon te vegen.

Hoewel we beiden behoorlijk vol zitten besluiten we na het ledigen van de modale fles Spaanse huiswijn nog voor de dame blanche en de cheesecake te gaan. Wederom niks mis mee.

Als dan de rekening voor deze uitstekende dis nog eens meevalt en onze fietsen er ook nog gewoon staan, dan kan onze avond niet meer stuk.

Om met de deur in huis te vallen: dat deden we dus! Toch werd er ondanks al vlot een tafeltje voor ons gevonden. Wie met zijn gezicht naar de muur zit die kijkt zichzelf de hele avond aan, maar dat went. De tafeltjes staan redelijk kort op elkaar en dat geeft wel wat weinig privacy, maar storend is dat niet. Gelokt door enthousiaste verhalen alhier en theaterbezoek op hetzelfde plein was de keuze voor Crazy-Grill Sticks snel gemaakt.

De eenvoudige menukaart biedt een keur van gerechten, allemaal van de grill maar dat was uiteraard te verwachten. Geen dranken op de kaart, maar die heerlijke Amsterdamse serveerster laat weten dat we de huiswijn ook per halve liter kunnen bestellen. Op de website was al melding gemaakt van het feit dat men alle side-dishes apart in rekening bracht waardoor de prijzen van de gerechten niet verhoogd hoefden te worden. Zo had ik dat nog nooit bekeken, maar ik blijf het toch een beetje kneuterig over vinden komen. Mijn tafeldame gaat voor de 'stokjes' - een soort grill-tapas. Er zitten een paar 'onverwachte' combinaties tussen en mijn vrouw neemt er zeker één bij die ze op voorhand 'eigenlijk' geen combinatie vindt, maar uit pure nieuwsgierigheid toch meebestelt. Zulks onder uitdrukkelijke goedkeuring van die serveerster met die heerlijke Amsterdamse inborst - ja, ik ben Amsterdammer van geboorte... Ik ga zelf voor de ribeye XXL. Vanwege die toevoeging en het feit dat mijn eega eigenlijk een combinatie van voorgerechtjes als hoofdmaaltijd krijgt, slaan we het voorafje over. En we worden niet teleurgesteld! De stokjes zijn allemaal een verrukking, óók de bizarre combinatie Brown Sugar Smokies (gerookte worst met bacon en gekarameliseerde bruine suiker!). Mijn rib-eye is ook ruim bemeten en wordt voorzien van een fraai mes om het ding mee te lijf te gaan. Precies goed doorbakken, waanzinnig lekker van smaak, kortom: een topgerecht! Ons nagerecht bestaat uit gegrilde banaan met cocos-ijs en een beetje likeur 43 - een keuze die de serveerster al had 'verwacht'... Wederom voortreffelijk!

'n Kleinigheidje: mijn rib-eye 'smeekte' om een klein beetje grof zeezout. Het zoutvaatje op tafel is echter zo'n cafetariajozostrooizoutgeval... Jammer! Voor nog geen twee tientjes hadden ze het hele restaurant van die zeezoutmolentjes kunnen voorzien die toch een extra dimensie zeker aan gegrilde gerechten hadden kunnen geven. Bij het afrekenen komt eigenlijk de enige echte tegenvaller: voor een half litertje huiswijn rekent men daar de lieve somma van 18,50... Poeh! Niet gepiest, toch nat! En als het nou een hele geweldige wijn was geweest, dan was het nog tot daar-aan-toe: alle waar naar zijn geld. Maar het was maar een matig, hooguit modaal, wijntje. Als we dan ook nog de mayo voor negentig cent(!) op de rekening zien verschijnen, dan valt ons dat toch een klein beetje tegen. Uiteindelijk gingen we zonder meer tevreden naar ons concert, maar die rekening van negentig euro incl. fooi blijf toch wel een beetje als nare nasmaak hangen...

In het weekend werken ze met twee 'shifts': van 18.00 tot 20.00 uur en vanaf 20.00 uur. Ondanks reservering voor de tweede shift en een goed gevulde zaak konden we toch eerder terecht.
De inrichting van Beau Geste heeft een opknapbeurt gehad en en oogt fris.
We gaan voor de mini-fondue vooraf: heerlijk - al had ik nog wel een extra stukje brood kunnen gebruiken.
Hoofdgerecht de diamanthaas voor mij en twee vissoorten voor mijn tafeldame. Keurig voorzien van garnering en friet met mayo. Beide gerechten zijn culinair gezien niet echt fantasievol, maar verder is er niets op aan te merken!
De huiswijn is prima voor het bedrag dat men er voor rekent. Geen hoogvlieger, maar verder alleszins een prima wijntje.
Ook de Griekse yoghurt met nootjes, blauwe bessen en honing na was voortreffelijk maar weinig fantasievol.
Kortom: een degelijke hap voor een een redelijke prijs. Prima!

Altijd in voor een nieuw restaurant, zeker als het in ons eigen dorp is. Nadat het aanvankelijk 'De Vuuroven' was gedoopt, heet het kleine restaurantje op de Oostkade nu Roma. Dapper, want het is de derde pizzeria binnen een straal van een tweehonderd meter. Parkeren is gratis en geen probleem, zowel voor de deur als op de ruime parkeerplaatsen achter het pand.
Het is bepaald niet druk als we op de donderdagavond aankomen fietsen. Sterker nog we zijn de enige klanten. De ontvangst is hartelijk en we kiezen een tafeltje wat achterin de zaak omdat de deur open staat en het toch nog wel wat frisjes is. Men had net gedweild, vandaar. De kleine vierkante tafeltjes zijn krap en met beide benen zit je toch wat geklemd tussen de tafelpoten. De inrichting is verder sober, maar niet echt ongezellig. 't Kan echter best nog wel wat 'verbetering' velen. 'n Grote televisie verraadt dat de inrichting wel eens richting veredelde snackbar zou kunnen gaan. Jammer... Ook de kaart is simpel en beperkt, het aanbod van pizza's dus ook.
Bij Italiaans hoort een glas rode wijn en dus wil ik een half litertje rood bestellen. Dat blijkt niet te gaan: of de twee liter met schroefdop op tafel of per glas. Dan dus maar per horecabolletje. De wijn is ronduit smerig: veel te lang open gestaan, hetgeen de kennelijk matige aanloop bij dit tentje treffend illustreert. Als we daar een opmerking over maken, haast men zich om een nieuwe fles open te schroeven en dan is de wijn beter, maar blijft natuurlijk van die matige 2-literflesmetschroefdopkwaliteit. Ook schenkt men de glaasjes zuinig in. Geen wonder dat je dan te lang met zo'n tweeliterfles doet. Schenk maar wat guller: klant tevredener en je hoeft minder weg te gooien!
Het restaurantje heeft een echte houtoven. Ik mag er een kijkje in nemen en eerlijk gezegd krijg ik mijn twijfels hoe je daar een pizza in gebakken krijgt. Maar men gaat voortvarend aan de slag en ambachtelijk worden onze pizza's gerold en in de oven geschoven. En dan voltrekt zich een klein wondertje: we krijgen twee meer dan heerlijke pizza's geserveerd: uitstekend gevuld, perfecte bodem! Juweeltjes! Met een betere wijn erbij, zou ik er zeker nog een sterretje bij hebben gegeven, want deze pizza was iedere ster waard die je maar geven kunt.
De rekening is naar verwachting bescheiden en we stappen met gemengde gevoelens weer op onze fietsen. Ik ben geneigd deze enthousiaste starters toch het voordeel van de twijfel te geven, al denk ik dat ik de volgende keer die meer dan voortreffelijke pizza maar gewoon thuis laat bezorgen en pas over een paar maanden weer eens een poging ga wagen...

Wordt eentonig: weer fantastisch gegeten. Enige minpuntje de toch wat magere huiswijn. Deze keer pasta laten maken. Tagliatelle in plaats van spaghetti? Geen probleem! Heerlijk zitten smullen!

Na een korte vakantie op de thuisreis zien we vanaf de A27 't Meenthuis in de zon liggen baden. Toch al wat trek en dus besluiten we eerst eens te kijken of er wellicht nog een zonnig plekje op een terras te scoren is. En jawel, hoor! Plek te over - mede door het vroege tijdstip (half vijf) - want als we heerlijk in het zonnetje zitten verschijnen overal de gereserveerd-bordjes op de tafels.

Als we om de kaart vragen, krijgen we te horen dat de avondkaart eigenlijk nog niet ingegaan is. Dat duurt nog een uurtje. Maar... onze jonge gastheer gaat wel even met de keuken overleggen. Eerst is er dan teleurstellend nieuws: het gaat niet lukken vanwege drukke catering werkzaamheden en we besluiten dan maar voor een mandje brood te gaan om de eerste trek wat te dempen en dan maar een uurtje te wachten - wat bepaald geen straf zou zijn geweest in het heerlijke voorjaarszonnetje.
Dan blijkt de keuken ineens tóch een eventuele order aan te kunnen en we bestellen. Het brood wordt geannuleerd en we krijgen al vlot de voorgerechten op tafel. Carpaccio (prima!) en Salade 't Meenthuis (prima!). De huiswijn is lekker, maar modaal. De icetea is huisgemaakt! En dat proef je! Heerlijk! Daar kan Lipton nog een puntje aan zuigen!

Als de hoofdgerechten worden opgediend meldt de bediening dat de Pasta di Stumpel wat meer zalm bevat en dat mijn biefstuk wat fors is uitgevallen - opdat ik niet denk dat ie altijd zo is... Het is een understatement en ik krijg een prachtige malse biefstuk die zijn weerga niet kent. Een topper!

Een perfect einde van een perfecte korte vakantie!

Een heerlijke dag in Giethoorn. Fluisterbootje gehuurd en bij de Grachthof zowel lunch als diner genuttigd.

Het broodje warme beenham met naar keuze satésaus of honing-mosterdsaus valt al wat tegen: dunnig broodje en een grijsbruinige drab die voor satésaus door moet gaan. Maar goed het is nog vroeg op de dag en wellicht was de kok nog niet helemaal 'op stoom'. Ook het broodje geitenkaas met peer van mijn vrouw is wel lekker, maar er is geen snipper peer in te bekennen. Gemeld en we krijgen het verhaal dat het een nieuwe menu was en dat de kok de peer gewoon vergeten was. En daar mochten we het mee doen.

Na de fluistertocht is het heerlijk toeven op het terras en de kaart vermeldt onder meer een plate met saté en patat voor een redelijke prijs. Mijn vrouw neemt een tonijnsalade en zit heerlijk te eten, maar ik krijg een - dat moet gezegd - goed voorziene saté varkenshaas, maar weer met die satésaus karikatuur er overheen. Het houdt het midden tussen saus en soep en het doordrenkt ook de patat die men heeft gemeend te moeten kruiden. Dat stond weliswaar al aangekondigd op de kaart, maar je verwacht dan toch wel dat je patat 'gaar' is. Patat hoort zijn 'bite' aan de buitenkant te hebben en niet aan de binnenkant.

Het bier liet ik me goed smaken, maar het is dat mijn vrouw lekker gegeten had, anders was dit restaurant echt niet verder dan een zware onvoldoende gekomen. Ook nu weer gemeld en weer niet meer dan "Jammer, maar helaas" waar een kopje koffie van de zaak toch wel op zijn plaats was geweest.

Gelokt door goede recensies op weg naar het naastgelegen restaurant. Dat bleek in de verbouwing en dus visten we achter het net. Geluk bij een ongeluk: Woody's House zit er een deurtje naast en ook daarvan bleken de recensies hier bijna zonder uitzondering gunstig. Als dan een paar andere klanten die net naar binnen gingen ons meegeven 'dat het er goed eten is' is onze keuze bepaald.

Eenmaal binnen is het gezellig en warm. De inrichting is 'houterig', maar wel smaakvol. Ondanks dat we niet gereserveerd hadden en het voor een woensdagavond toch bemoedigend druk was, krijgen we vlot een tafeltje. De kaartjes op tafel blijken geen menu's te zijn, maar door de gedimde verlichting duurde het even voor we dat ontcijferd hadden.

De kaart die vervolgens gebracht wordt biedt een ruime keuze. Ook is er een kaartje voor de 'daghappen'. Het een oogt nog lekkerder dan het ander maar we gaan voor de Zwaardvis en de varkenshaas met een courgettesoepje vooraf.

Het soepje is voortreffelijk: mooi stevig van structuur en goed gevuld. Ook de hoofdgerechten zijn meer dan af! De varkenshaas is ruim bemeten en de champignonsaus me spekjes prima! Ook op de zwaardvis valt volgens mijn tafeldame helemaal NIETS aan te merken.

Een en ander wordt gegarneerd door een ruime sortering groente, kronkelpatat (ben ikzelf niet zo'n liefhebber van) en ook was er een heerlijk broodje met smeersels als amuse. Als dan ook de halve litertjes huiswijn nadrukkelijk boven modaal zijn, dan kan onze avond niet meer stuk.

De bediening is vlot, informeel en vriendelijk. Als we de zeer natuurgetrouwe elektrische kaarsjes bewonderen laat de dame in kwestie ons trots zelfs even het laadapparaat zien waarmee de accuutjes worden opgeladen.
Parkeren lijkt me wel een beetje een probleem, maar wij waren op de fiets en die konden we vrij eenvoudig kwijt.

Meteen na het werk op weg naar een avondwedstrijd is de tijd om te eten veelal beperkt tot een snelle hap in de lokale kantine of een fastfoodketen. Deze keer heb ik echter voldoende tijd voor een pizzaatje en gelokt door de goede recensies kies ik voor Italia. Gratis parkeren nagenoeg voor de deur - wel 'n blauwe zone, maar ik moet toch binnen het uur weer verder.

Het interieur oogt wat gedateerd, maar daar is verder niets mis mee. Een talfeltje voor één, klinkt wat kolderiek, maar na wat schuifwerk krijg ik een keurig linnen gedekt tafeltje, brandend kaarsje en een keurig mandje brood met kruidenboter.

Het is er voor een dinsdagavond bemoedigend druk, maar ondanks de drukte heb ik vlot een glas rode wijn op tafel (niet bijzonder: Merlot denk ik, categorie 2 literfles met schroefdop) en ook mijn pizza staat met een minuut of tien op mijn tafeltje. Die tien minuten heb ik de tijd om in de half open keuken een van de koks ambachtelijk met het deeg te zien jongleren. Heeft toch altijd wel wat. Het oogt als een echt familie bedrijf en ik zie 'opa' een keer of vier langs schuifelen door de zaak zonder dat ik enig idee heb wat hij nou precies aan het doen is. Maar ach, als het mannetje er maar lol in heeft.

Eén blik op mijn pizza en mijn stoutste verwachtingen worden waarheid: prima bodem, machtig mooi belegd, een TOP-pizza en al zeker voor een eenvoudige Capricciosa! Smullen! Zelden zo'n lekkere gegeten als dit!

Inmiddels is mijn wijn op en aangezien ik per glas drink (ik moet nog rijden) kijk ik angstvallig in het rond of ik nog een tweede exemplaar kan laten aanrukken voor mijn pizza op is (wat overigens een hele klus blijkt). Maar even een klein vingertje omhoog en daarna op mijn lege glas en de vriendelijke bediening geeft een blik van verstandhouding en keurig op tijd wordt mijn tweede glaasje geserveerd.

Voor een 'snelle hap' absoluut een topavond gehad. Volgens de bediening kwam dat omdat er echte Italianen in de keuken staan. Ik heb in ieder geval genoten. De hoogste waardering kan ik helaas vanwege het toch wel wat matige huiswijntje niet geven, maar de pizza was de hoogste waardering absoluut waard!

Lekker gegeten bij El Verano, alleen de bediening was beneden peil. Nog vóór zessen(!) gearriveerd en we kregen een plekje in het bovengedeelte toegewezen. Het duurde al even voor we de menu's aangereikt kregen, maar a la. Als we de menu's dan krijgen, wordt ons gevraagd of we een broodje vooraf willen. We hebben best trek en gaan dus gretig op dit aanbod in. Maar meer dan een half uur later nog steeds geen broodje te bekennen en de eerste glazen wijn zijn dan al leeg.

We hebben gekozen voor de mini-fondue vooraf en die gerechten verwachten we inmiddels elk ogenblik, dus bestellen we de broodjes in arren moede maar weer af. De mini-kaasfonduetjes zijn prima - een lekker voorafje, al moet je wel vlot dooreten anders stolt de kaas weer. Maar, verder helemaal niks mis mee.

Inmiddels zijn we een klein uur verder als dan eindelijk het hoofdgerecht geserveerd wordt. Pas bij het serveren wordt er gevraagd of we mayonaise (met 0,75 stevig geprijsd) bij de patat willen. Hadden ze dat bij het opnemen van de bestelling meteen gevraagd, dan had ze dat weer een gang naar de keuken - twee trappen af, twee trappen op - bespaard. De eerste patatjes gaan dan ook via de saus die mijn vrouw bij haar snoekbaars geserveerd krijgt. Snoekbaars die overigens door de bediening eerst als slibtong wordt aangemerkt. Mijn varkenshaas met spek en brie is overigens voortreffelijk, evenals de genoemde snoekbaars.

Met kaartjes voor een voorstelling in 't Spant, is kwart voor acht toch echt wel een deadline voor ons. Voor we de toetjes dan maar op de bonnefooi bestellen, vragen we nog even uitdrukkelijk of we dat gaan redden in de twintig minuten die ons nog resten. Ons lieve serveerstertje weet er kennelijk en zichtbaar geen raad mee en geeft aan dat ze het door zal geven.

Als om tien over half acht nog steeds geen dessert op onze tafel is verschenen geven we de hoop op en annuleren de desserts dan maar. De rekening laat echter gewoon de drie-gangenprijs zien. Op geen enkele wijze wordt er iets van compensatie geboden. Bijna twee uur de tijd voor een driegangendiner lijkt mij toch een 'redelijke' tijdspanne, maar El Verano kreeg het daarin dus niet voor elkaar de drie gangen te serveren.

Het eten was prima, maar voor de bediening had ik een andere term in gedachten...

Op loopafstand van theater De Flint en dus hier maar een keer neergestreken. We zijn ruim op tijd voor de voorstelling en het is dan ook - ondanks de koopavond - nog stil in het etablissement. 'In den Kleinen Hap' en 'Happerij en tapperij' zijn één en hetzelfde: zelfde keuken, zelfde kassa, zelfde prijzen.
Parkeren kan dus eenvoudig in de garage op het Flintplein. Als je kaartjes voor een voorstelling hebt, dan kun je daar een dag lang voor vijf euro parkeren als je je parkeerkaartje even laat scannen.

Omdat we ruim de tijd hebben, gaan we voor een broodje vooraf (€ 3,50) en kiezen we een glas van beide huiswijnen om een keuze te kunnen maken. Onze keuze valt op de rode Cellar Road, een assemblagewijn, van cabernet sauvignon en merlot, maar heerlijk vol van smaak.
De eenvoudig vormgegeven kaart biedt een nette keuze aan gerechten waaruit ik voor de Proeverij van voorgerechten ga en mijn tafeldame zich laat verwennen met een proeverij van kleine quiches. Beide gerechten blijken een schot in de roos: voortreffelijk!

Het hoofdgerecht bestaat voor mij uit een Franse varkenshaas (omwikkeld met katenspek en brie, geserveerd met amarenenjus) en voor mijn vrouw uit een stoofpotje. De varkenshaas is zeker niet zuinig bemeten en is voorzien van een heerlijke dressing. het stoofpotje komt in een klein rustiek stoofpannetje en lijkt op het eerste gezicht wat krap bemeten, maar dat is schijn die bedriegt, want het blijkt een volwaardige hoofdmaaltijd. De varkenshaas wordt geserveerd met patat met mayonaise (€ 0,60). De patat is in de schil gefrituurd, maar proeft wat 'zompig' en is zeker niet krokant. Het zal zo ongeveer de enige tegenvaller van vanavond blijken, want ook de trifles die we als dessert aan laten rukken zijn helemaal geweldig.

Zo ongeveer, want ook de rekening valt toch een klein beetje tegen. Ik had zo ongeveer op een eurootje of tachtig gerekend, maar alles bij elkaar ben ik toch bijna twintig euro meer kwijt. Dat komt natuurlijk door de twee extra glazen wijn, maar ook doordat alle bijzaken apart worden gerekend. Zaken ook die ik zelf als 'amuse' of 'service' zou hebben geleverd als ik restaurateur was.

Maar goed, ons levensmotto is: "Als je aan het eind kunt zeggen: het was het waard!" dan is het Ok! En dus kunnen we ook met die rekening goed leven.

Bij een 'Voordeelmenu' heb ik me wel eens afgevraagd voor wie dat voordeel nou daadwerkelijk was: voor de restaurateur of voor de klant. Desondanks gaan we - gelokt door de goede recensies alhier - toch voor dat voordeelmenu en ik kan verklappen, dat hier het voordeel puur voor de gast is!

In een warme ambiance worden we voorbeeldig geholpen door de meisjes van de bediening. Wijn wordt met aandacht gepresenteerd en als ik aangeef dat ik de fles wat aan de koude kant vind worden de prima Chileen prompt drie flessen uit de kast getrokken. Ze lijken allemaal wat aan de kille kant en dat is eigenlijk zonde voor zo'n prima huiswijntje!

De kaart vermeldt geen voordeelmenu, ik veronderstel ten onrechte dat we dan maar gewoon drie gerechten uit het menu moeten kiezen. Gelukkig vraag ik het nog even na en dan blijkt dat er wel degelijk een beperkte keuze aan gerechten is voor het voordeelmenu, ze staan op een krijtbordje dat op dat moment echter net even 'bezet' is. Jammer dat men dit niet even op het menu vermeldt.

We gaan voor de champignons vooraf. Een gouden keuze: heerlijk en bepaald geen zielige portie. Dan voor mijn tafeldame twee enchillada's. Niets mis mee, maar het ontbeert een beetje de specifieke Mexicaanse taste.

Ik kies de schnitzel. Dat blijkt een mega-schnitzel te zijn waar de restaurateur bepaald niet op het formaat bezuinigd heeft: het ding hangt zo ongeveer aan twee kanten over mijn toch zeker niet zielig bemeten bord! De mayo moet wel extra worden gevraagd, maar wordt prompt en netjes in een bakje geserveerd.

Het toetje bestaat voor ons uit 'Tricolores', drie smaken ijs met een toef slagroom. Ook hier geldt weer dat er bepaald niet op bezuinigd was. Een heerlijke Coffee Brasil en verse muntthee doen we nog extra na omdat we het zo ongelofelijk naar onze zin hebben hier.

Blijft een beetje de verwondering dat men zo 'geheimzinnig' doeet over dat voordeelmenu. Gaandeweg de avond merk ik wel op dat het krijtbordje met het volledige voordeelmenu tot twee keer wordt aangepast. Blijkbaar zijn het 'restanten' of beperkt ingekochte spullen die men als voordeelmenu aanbiedt. Helemaal niets mis mee, maar iets meer 'openheid' in deze op de menukaart zou niet verkeerd zijn.

Super gegeten dus bij Pardoes! Zeker een herhaling waard!

Lunchen in Apeldoorn. Gelokt door de rariteiten die aan de stoeprand de sfeer van Marja's etablissementje opleuken besluiten we hier de lunch te gebruiken. Binnen is het een heerlijk rariteitenkabinet en de menukaart zit verpakt in een hoes van een foute dubbel LP (inclusief de zwarte schijven!) . Op tafel domino en zo'n speeltje waar je de balletjes in de juiste gaatjes moet zien te krijgen. Boven is er naar 't schijnt een uitgebreid speelparadijs voor de kinderen.

Met op de achtergrond Dolly Parton (Marja is blijkbaar een 'fan') kiezen we voor erwtensoep en de 'Bik Marja'. De erwtensoep is prima en ook de 'Bik Marja hamburger' is een feest. Weliswaar had ik de special versie (met ei) besteld, maar blijkbaar was dat Marja ontschoten door mijn vraag of een en ander zonder tomaat geleverd kon worden. Maar aangezien ook de 'normale' versie een genot was, heb ik er verder maar niet moeilijk over gedaan.

Alleen al voor de entourage is een bezoek aan Marja's paleisje een belevenis. Gewoon doén, dus!

Nadat het Wapen decennialang naam en faam had gemaakt als Oranje- en jongerencafé, ging de zaak met de eigenaar ter ziele. Na een tijdje leegstand werd er echter toch een nieuwe uitbater gevonden die het roer ook meteen wat omgooide en er meer een eet- én drinkgelegenheid van maakte.

Op kerstavond geen zin om te koken en dus lekker aangeschoven in 'Het Wapen'.

De kaart is klein, maar biedt toch voor elk wat wils. Geen échte voorafjes, maar het broodplankje is bijvoorbeeld nog gewoon te bestellen.

Ik ga voor de biefstuk en mijn tafelgenote neemt de zalmmoot. Beide gerechten worden keurig geserveerd met een salade en een grappige stenen puntzak patat. Prima (huis-)wijntje voor een redelijke prijs erbij en het is gezellig tafelen geblazen. Met de gerechten is niets mis, simpel, recht-toe-recht-aan, maar verder niets op aan te merken. Alleen het gemis van een voorgerechtje doet zich na het biefstukje een beetje gelden en ik vraag dan ook om een extra portie friet, die vervolgens zonder mankeren wordt gebracht en niet eens op de rekening verschijnt. Ook geen toetje op de kaart te bekennen.

"We willen het graag simpel houden," is de uitleg van de uitbater als ik mijn opmerkingen bij hem neerleg. En laten we heel eerlijk zijn: voor het bedrag dat ik inclusief wijn moest neertellen, mag je absoluut nergens over klagen.

Het was aangenaam toeven, gezellig en het eten goed, maar iets meer keuze op de menukaart zou geen kwaad kunnen. Verder zeker voor herhaling vatbaar!

Dagje winkelen in Almere afgesloten met een etentje bij Rhodos.

Gezellige inrichting en we hebben een tafeltje bij het raam met een leuk uitzicht op het stationsplein. Kerstverlichting is zo kort na de kerst nog vol op aanwezig en de knipperende lampjes in de kunst-dennen-slinger in de vensterbank maakt het geheel wat onrustig. Verder is het er ondanks het vroege uur toch al redelijk bezet. Door de indeling van de tafeltjes in compartimentjes zit je toch redelijk intiem en kijk je niet meteen bij de andere tafeltjes het eten van het bord.

Ruime parkeergelegenheid in de directe omgeving. Betaald, dat wel, maar op vijf minuten lopen aan de andere kant van het station is het gratis parkeren in de woonwijk daarachter.
De tzatziki die we vooraf nemen is uitstekend, de rode huiswijn echter wat schraaltjes en waar andere modale wijntjes nog wel eens wat 'optrekken' qua smaak na de knoflookinjectie van de tzatziki, blijft dit wijntje toch wat vlakjes.

Het hoofdgerecht is ook van uitstekende kwaliteit. Ik neem zelf de Meteora schotel (souvlaki, kipfilet, varkenshaas en giros) en deze is uitstekend van smaak, textuur en bereiding. Ik vraag om mayonaise voor bij de patat en dan komt de chef tot mijn teleurstelling met twee van die knijpzakjes aanzetten. Onbegrijpelijk: zo'n goed restaurant en dan dit... Jammer, een missertje!

Mijn tafeldame gaat voor de Gyrosschotel en deze is zo goed gevuld dat ik een goed deel van de gyros bijgeschoven krijg. Keurige side-salad erbij, kortom: afgezien van de wijn en de knijpzakjes mayonaise helemaal top! Ook de rekening vormt geen onaangenaam sluitstuk van deze heerlijke vooravond.

Absoluut een herhaling waard!

Het 'keerpunt' van onze fietstocht op tweede kerstdag werd deze keer gevormd door restaurant Mauve - vreemd genoeg een van de weinige etablissementen die deze kerstdag voor lunch geopend waren.
Na de brand van enkele jaren geleden is men er in geslaagd de inrichting weer een 'semi-authentiek' karakter te geven en het sfeertje is weer helemaal 'Mauve'.

De in pikant zwart gestoken bediening regelt ondanks de drukte snel een prima kop thee en een dubbele koffie. De lunchkaart laat een uitgebreid aanbod zien waar ik het broodje beenham en mijn vrouw de 'Stapelaar van de zee' uit kiezen.

Het broodje (twee witte boterhammen) beenham is keurig belegd en voorzien van honing-mosterdsaus. Het broodje van mijn vrouw is echter vooral een 'Stapelaar van graan', want tussen de bruine boterhammen is maar uiterst karig het zeebeleg te ontdekken. Even overwegen we de bediening er maar bij te roepen, maar gelukkig komt men heel correct even vragen of alles naar wens is. Zonder mankeren wordt het broodje weer meegenomen en van een fatsoenlijke hoeveelheid beleg voorzien. Keurig opgelost! Kan niet anders zeggen. Jammer alleen dat men in de keuken blijkbaar toch wat weinig aan kwaliteitscontrole doet, want het was écht heel schamel wat er aanvankelijk voor bijna tien euro op tafel werd gezet.

Al met al was het een plezierig weerzien met Mauve.