Emiel

L.S.

Afgelopen zondag heb ik met mijn gezin een bezoek gebracht aan uw etablissement in de Oranjerie. Het werd een bezoek om niet licht te vergeten.

Komende vanaf de roltrap viel mijn oog op de aanprijzing dat bij het bestellen van een kop koffie een heerlijke, bepoederde bol gratis werd geserveerd. Nadat de koffie was gebracht werd schoorvoetend aangegeven dat de oliebollen op waren. Vreemd, aangezien het weliswaar oudejaarsdag was, maar vroeg in de middag. Mijn vraag aan de dienstdoende serveerster op welke wijze dit inconveniënt werd gecompenseerd is niet beantwoord.

Voorts de bestelling van een kop erwtensoep met roggebrood en spek. Een lieve €4,95 mocht het kosten en daar mag je dan ook iets van verwachten. Ik kan u vertellen dat het mijn stoutste verwachtingen overtrof. Er werd een minuscuul pannetje gebracht, wat nog niet voor helft gevuld was. De bodem was hoegenaamd te zien. En al wat er bij geserveerd werd waren twee dunnen stukjes stokbrood met kleunde flarden ontbijtspek. Geen katenspek, zoals hoort, waarvan akte.

Bekomen van de eerste schrik sommeerde ik de serveerster aan de tafel te komen. Ik vroeg haar waar het beloofde roggebrood was. Ze gaf aan dat het roggebrood op was. Ik gaf haar aan dat ik geenszins tevreden was over de overigens ook lauwe erwtensoep.

De tomatensoep van mijn vrouw was eveneens verre van warm en bevatte nog liefst 4 laurierblaadjes.

Bij het afrekenen heb ik erop gestaan dat er een geste kwam om deze wanvertoning teniet te doen. Met veel gezucht en gesteun werd uiteindelijk de erwtensoep en de koude, slappe patat van de rekening gehaald.

Nauwelijks hadden we onze jassen aan om de plek des onheils te verlaten of de dame kwam terug aan de tafel. Bekende met trillende stem dat ze eigenlijk geen “korting” had mogen geven. Ik ben het daarmee eens, ze had ons überhaupt niks in rekening mogen brengen. Of ze nu werkelijk het idee had dat we alsnog wilde betalen heb ik niet gevraagd, noch afgewacht.

Het is werkelijk belachelijk hoe we behandeld zijn afgelopen zondag. Het ligt niet enkel aan de meisjes van amper 17 lentes die ons bedienden, maar toch vooral aan het totale gebrek aan empathie, liefde voor het horecavak maar bovenal de stelregel “klant is koning”.