Heeren van Oranje in Breda

Op het altijd mooie terras van de Heeren van Oranje wilde mijn man en ik een tafeltje scoren.
Nu zag ik, met onze fietsen nog aan de hand, op een hoek een tafeltje waaraan nog niemand zat. Ik vroeg de serveerster die daar in de buurt stond vriendelijk of dat tafeltje nog vrij was. Ze vond mijn vraag blijkbaar nogal stom want: “Er staat toch geen bordje gereserveerd op”.
Ook goedemiddag. Wat een kreng zeg en dat is dan het begin.
Wij daarop onze fietsen weggezet aan de andere kant van het terras maar niet vóórdat deze “pittige” medewerkster nog even ten overvloede aan ons meldde dat we niet langs die kant het terras op mochten!
Achter ons zag ik enkele dames met een rollator aan komen dus de kans was vrij groot dat deze dames wel op via de kortste weg het mooie plekje in de schaduw zouden innemen.
Toen we dus aankwamen was het tafeltje inderdaad alsnog weg.
Gelukkig wel een ander tafeltje kunnen vinden. Helaas ook bij het opnemen van onze bestelling was deze echt niet voor dit vak geschikte medewerkster weer op “haar allervriendelijkst”. Hoe krijgen mensen het toch voor elkaar om zulk personeel binnen te halen. Na drie minuten met haar weet je al dat dit geen aanwinst is voor je bedrijf. Horeca is een vak dat echt niet iedereen verstaat maar deze spande wel de kroon. En nu was hrt nog niet eens heel erg druk.
De andere medewerkers waren overigens wel vriendelijk en de lunch was ook lekker.
Blijft toch echt jammer want eigenlijk dacht ik: Stik er toch in we gaan wel ergens naar toe waar we wel welkom zijn.