El Popo in Deventer

We hebben deze week bij El Popo gegeten, omdat wij liefhebbers van Mexicaans eten zijn. Op de kaart bleek ook een aantal tapas te staan, waar wij voor hebben gekozen. Als vegetariër is de keuze uiteraard wat minder dan wanneer je wel vlees en vis eet, dus een kleine teleurstelling ligt dan aan onze keuze. We kozen nachos, uiringetjes, jalapenos met roomkaas, champignons en een gefrituurde tortilla's met zwarte bonen. Laatstgenoemde gerechtje was verrassend, lekker, opgediend in een megadessertcoupe, waar onderin ijsbergsla met mais was geschikt. Jammer dat er een soort kant en klare loempiasaus over de tortillarolletjes was gegoten. Dan de nachos... dat moet eigenlijk alleen met chedderkaas worden gemaakt, maar hier droop ook een pondje jong belegen tussen de tortillachips door. Lekkere zure room en guacamole, een goede rode salsa maken hebben ze bij El Popo nog niet helemaal onder de knie. Nachos kunnen eigenlijk niet misgaan, maar bij El Popo loeit de oven zo hard dat de ene helft van het bordje tortillachips toch duidelijk te heetgebakerd was. Een opmerking naar de serveerster werd beantwoord met 'De oven moet heel heet zodat alle kaas smelt'... dat is leuk geprobeerd, maar zet de oven dan een tandje lager, zodat de chips goudgeel blijven en niet koffiebruin kleuren.... De uiringetjes zijn per zak bij de Hanos verkrijgbaar, en ze zijn razend lekker. Mooi opgediend aan een soort fallische peper bijeen geregen. Potje knoflookdip erbij en hallo, weer ijsbergsla, mais, stukje tomaat. De jalapenos met roomkaas komen ook van de groothandel, maar dat mag de pret niet drukken. Een beetje te wild doorgefrituurd want bij één van de driepepers was de roomkaas de peper ontvlucht. De pepers werden geserveerd met een potje knoflookdip en jawel, ijsbergsla, mais, tomaatje.... Dan nog een groot bord. Na enig speurwerk vind je op dat bord om een bedje van jawel, ijsbergsla, mais, tomaat een hallo hallo, potje knoflookdip en daar dwarrelen eenzaam een paar in bierbeslag gefrituurde champignons omheen. De cajunkruiden hebben wij niet kunnen determineren, maar gefrituurde champs zijn altijd lekker hoor. Onze gerechtjes scannend, komen we tot de conclusie dat het wel erg eenzijdig wordt opgediend. Overal komt de sla tug en we tellen drie potjes identieke knoflookdip op tafel. Geen tapas meer voor ons en waarschijnlijk ook geen El Popo meer, want het rappe afhandelen van ons bezoek, geeft ons ook geen warm welkom gevoel. Wat wel een kers op de twijfelachtige mexicaanse taart was: de espresso met de Kahlúa. De likeur wordt geserveerd in een joekel van een glas, dat omgekeerd ook prima als parasol dienst zou kunnen doen. Samengevat: mooie setting, vlot personeel, matig voedsel voor de vegetarische mens...