Goudkantoor in Groningen

Het fraaie pand ziet er veelbelovend uit, zeker in combinatie met de bedrijfsnaam Goudkantoor.
Om deze redenen eens een diner wagen, omdat we graag wilden weten of het eten net zo veelbelovend was, als de buitenkant eruitzag.

De bediening leidt ons attent naar een tafeltje aan het raam, waar je een mooi uitzicht hebt. S'avonds vonden wij persoonlijjk, de zaak van binnen eigenlijk iets te donker.

De Groningse mosterdsoep wordt aangeprezen als één van de specialiteiten en aangezien we zin hadden in een warm voorgerecht, kiezen we daarvoor. Ondanks dat, hadden we toch de indruk: "Dat de soep uit een pakje kwam." Weliswaar was de soep goed eetbaar, maar van een specialiteit verwacht je meer.

Het bedienende personeel voelt goed aan, dat wij hevig in gesprek zijn en houdt daarom gepaste afstand. Op de juiste momenten wordt er gevraagd: "Of alles naar wens is."

Vervolgens de hoofdgerechten. Mijn tafelgenoot kiest voor de varkenshaas, hoewel die goed smaakt, is die toch doorgeslagen en niet geserveerd met een drupje rosé. Misschien doen ze dat, omdat ze geen risico willen lopen, maar wij vinden varkenshaar het lekkerst als deze niet volledgi is doorgeslagen. De biefstuk is goedgebakken, maar van kwaliteit nogal gewoontjes. Eetbaar, maar geen topkwaliteit. De kruidenboter die erbij geserveerd wordt is nog keihard, waarschijnlijk zo rechtstreeks uit de koelkast gekomen. De smaak van die boter is ook gewoontjes, zonder spektakel. Dat is wel wat kenmerkend, het is allemaal wat gewoontjes. Alles is prima eetbaar, maar nergens spectaculaire uitschieters naar boven toe.

Hoewel de portionering goed is, is het geserveerde eten niet zo spectaculair, als de naam en het pand aan de buitenkant doen beloven.