Villa Persia in Groningen

Wij kamen hier vorig jaar toevallig tegen etenstijd terecht.

Van buiten leek het een sfeervolle tent maar er zat niemand. Dat had ons moeten waarschuwen. We bestelden wat van de kaart en bekeken de Arabische wandversieringen. Er klonk oosterse muziek. Het was er wel ijskoud en we merkten dat de verwarming uit stond. We hielden onze jassen maar aan.

Het meisje was nergens meer te bekennen. We zaten daar zo een tijdje toen ze het eten en drinken bracht. We kregen een grote bak droge gele rijst zonder groente en wat onbestemd vlees. Het zag er ongeïnspireerd en onaantrekkelijk uit. Ze zou de verwarming aanzetten. Het eten was inderdaad niet weg te krijgen en we lieten het staan. Het was nog steeds koud in de zaak.

Weer niemand in de buurt dus we moesten zoeken naar het meisje om te kunnen betalen. Mijn metgezel, die een Aziatische achtergrond heeft, was zo boos dat hij geen woord meer kon uitbrengen, maar wilde perse betalen. Ik niet. Wij voelden ons opgelicht en beledigd. Vermoedelijk willen ze hier liever geen gasten hebben. Dat lukt op deze manier aardig.