De Karpendonkse Hoeve in Eindhoven

Rob van der Veken heeft nu ruim een jaar geleden het stokje overgenomen van chef Peter Koehn. We waren benieuwd naar de ontwikkelingen dus gereserveerd voor een lunch op donderdag.

Het weer was net niet goed genoeg voor het terras dus mochten we een plaatsje uitzoeken in de serre, fijn. Als aperitief een Spaanse witte van Condao Real die aardig was. Een drieluik van hapjes werd gepresenteerd door Julius Kramer (Chef de partie).
Een toastje met kogel van piccalilly, paprikapoeder en ansjovis, heerlijk fris met aangename textuur.
Een toastje met mousse van doperwt met crème van algen, afgewerkt met een venkelbloem, verrassend.
Op een lepel een chocolade praline met vloeibare vulling van mango, passievrucht en champagne, afgewerkt met geroosterde cacao, lekker.

Chef Rob presenteerde eetbare steentjes met toefje crème van saffraan, geïnspireerd op chef Andoni Luis Aduriz van Mugaritz in Spanje. Dat was niet meer dan een gekookte aardappel, lol.

De amuse was een van de toppers van de middag, een heerlijke Noordzeekrabsalade, kerriemayonaise met ernaast buideltje van groente, aan tafel afgewerkt met een eigen saus, heerlijk!

De eerste begeleider werd keurig door Ingrid van Eeghem gepresenteerd. Een klassiek gemaakte Riesling Kabinett 2015 van de Rosengartchen van het huis Claes. Op het bord een rol van dungesneden Wagyu 8+ gevuld met enoki gegaard in gerookte dashi, afgewerkt met Shiitake, geschaafde mierikswortel en een blaadje nori. Tja het gebeurt niet vaak maar dit sprak mij toch echt niet aan. Vooral vanwege de textuur van het vlees, gelukkig vond partner het niet erg om te wisselen. Dat is toch handiger dan een nieuw gerecht te laten maken.

Verder met een rosé uit de Provence van Saint-Maur met de classificatie Cru Classé, die aan sappige perziken doet denken. Ernaast een mediterraans gerecht. Keurig gegaarde rode mul op een bedje van zeekraal, verder bruin gebakken langoustine, crème van basilicum, takje venkel en een plak groene tomaat in tempura, aan tafel afgewerkt met een heerlijke antiboise. Dit is klassiek maar prima uitgevoerd met een naadloos aansluitende rosé. (9,6)

Uit Oostenrijk de inmiddels bekende TO 2014 van Velich. Een rijke neus met geel fruit, in de mond complex met fijne zuren. Op het bord een gerecht geïnspireerd op de Khinkali uit Georgië, wel een hele luxe variant. Een flinke “dumpling” met een een vulling van kreeft en kreeften saus op een bedje van stukken kreeft met gestoofde prei en plakjes kumquat. De keurig gegaarde kreeft had duidelijk de hoofdrol, de frisse kumquat combineerde prima en zorgde ervoor dat de de wijn nog mooier combineerde. Het deeg was subtiel aanwezig maar mag van mij iets milder, de navel eet je beter niet op. (9,4)

Uit de Tokaji een droge Hárslevelű 2015 van Mad, complex aroma met mineraliteit, in de mond subtiel rond. Uit de keuken het ganzenlever trio. Ik startte met de lekkerste. Gebakken lever op gesauteerde aardbeien en een paar streepjes oude balsamico van Massimo Bottura, super!
Terrine op een appel compote en druppels balsamico, heerlijk. Als laatst een lepel met dumpling gevuld met kalfswang, ganzenlever en truffeljus. Ook erg lekker maar wel iets minder na de twee delicatessen, je kunt er dus beter mee starten. De wijn bleef verrassend overeind naast de rijke smaken. (9,75) Leuk om te vertellen dat de topper van partner deze middag, de Seitan aangemaakt als steak tartaar met mango en kerrieijs, was.

Over naar rood met een Oostenrijkse Sankt Laurent 2016 van het huis Rosi Schuster, donker robijnrode wijn met tonen van kers en braam, in de mond fris met subtiele aardse tonen en een elegante afdronk. Chef Rob presenteerde het pièce. Kalfshaas met twee stukken zwezerik, paddenstoelen, partjes meiknol, toefjes crème aangemaakt met Aceto Balsamico, aan tafel afgewerkt met een kalfsfond gekruid met Madame Jeanette. Ben normaliter wat minder liefhebber van rund maar deze haasfilet was om te zuigen en lekker gepeperd. De zwezeriken waren zoals ik ze het liefst eet, de saus was bescheiden op smaak maar wel lekker spicy. (9,7)

Een tweetraps dessert werd gepresenteerd, opgebouwd met ongeveer dezelfde ingrediënten, in moderne en klassieke stijl. Een strakke presentatie van een grote kers gevuld met een mousse van geitenyoghurt en parfait van kers en yoghurt op een bedje van gemarineerde kersen met een crumble van gekarameliseerde witte chocolade.
In het rode schaaltje verschillende structuren van kers. Zelf vond ik de klassieke variant het lekkerst omdat hierin de kersensmaak heel mooi naar voor komt en de textuur was aangenamer. Tafelgenoot vond de moderne variant het lekkerst omdat deze wat lichter en verfijnder was. De Brachetto 2017 van Gatti Piero sloot keurig aan bij beide uitvoeringen. (9,5)

Als afsluiter nog een prima espresso en drie lekkere friandises.

Bediening was uitstekend verzorgd. Eigenaresse Ingrid van Eeghem was in topvorm ondersteun door een drietal dames en de keukenbrigade met een flinke dosis gezelligheid en humor. We voelden ons weer helemaal in de watten gelegd.

Prijs-kwaliteitverhouding was zeer goed tot uitstekend.

Samengevat kunnen we stellen dat de signature van chef Rob van der Veeken in dit menu weer helemaal is zoals we hem kenden. Een klassieke stijl met goede smaken, prima bereidingen met invloeden vanuit de hele wereld. Ernaast keurig geselecteerde wijnen en een gezellige bediening, de ingrediënten voor een geslaagde middag, bedankt!