Da Vinci in Maasbracht

Jarenlang op verheugd, iedere keer echter weer uitgesteld in verband met stijgende prijzen, waarschijnlijk veroorzaakt door sterren status. Ik ben niet arm maar zeker ook geen miljonair. Op 24 maart 71 jaar geworden, Da Vinci helaas dicht, dan maar op 25 maart.

De ervaring: Hypermodern gebouw, voor mijn gevoel koud en volkomen sfeerloos. Eerst een halfuurtje in de lounge op een ongemakkelijke diepe bank waar we werden "getrakteerd" op enkele culinaire verwennerijtjes. De pijnboompitten vielen hierbij enigszins uit de toon, later werd mij duidelijk waarom deze erbij zaten (vulling). Als drankje wilden we graag een prosecco, had men niet, dan maar een glaasje sekt, was er ook niet maar een mousserend wijntje van de Gerardushoeve zou zeker ook voldoen. Helaas, een waterig futloos glaasje, ondanks alle aanprijzingen van de sommelier.

Mijn vrouw ging voor de koningskrab, dus wij kozen Margo's Meesterlijk 5 gangen menu. Omdat éen persoon de Bob moest zijn koos ik voor één maal een wijnarrangement (+€ 60,-) en voor de Bob moesten dan maar 2 glaasjes wijn apart komen (+ € 18,50) en natuurlijk veel water a €8,-. De smaakafstemming was overigens geweldig, we mogen zeggen dat we toch wat goede restaurants in ons leven gezien hebben, maar dit was dan tot nu toe toch wel een van onze topervaringen.
Echter één kleine (of grote) maar: de kans om echt te proeven was door de wel erg kleine porties ook heel klein. En soms overheersten de "bijlagen" die dan wel redelijk aanwezig waren de fijne smaak van het vlees of vis. En de koningscrab? Gelukkig had ik mijn bril meegenomen. Maar daarom werd je dan wel tussendoor ijverig "bijgevoerd" met verschillende soorten kleine broodjes. Als die er niet waren geweest waren we zeker met honger weggegaan.

De wel erg jonge "vinoloog" kon ons alles over de aangeboden wijnen vertellen, van druivensoort tot oogstrijpheid, streekherkomst en noem maar op. Ook paste het een en ander uitstekend bij de verschillende gerechten, maar dat hij nu echt kon zeggen hoe de smaak was, op wat nietszeggende kretologie dan na, daar miste ik toch het een en ander. Zijn theorie beheerste hij, helaas had hij zelf echter geen praktijkervaring.

Kortom, de koude nogal tochtige kelder waarin we zaten, de porties van datgene wat misschien wat geld kostte zoals het heel kleine stukje tong, het flinterdunne schijfje
st. Jacobsoester met 2 x 2 cm asperges, en zo kan ik nog wel even verder. En de koningskrab? Het visioen dat mijn vrouw hiervan had (we hadden ze ooit eens ergens in zuid Frankrijk gehad), daar bleef dus echt niets meer van over. Maar zoals reeds gezegd; áls je het kon proeven dan was het geweldig.

Gewoon een over-decadent circus gebeuren, voor tenminste mijn levensstandaard onverantwoord, maar ik wilde gewoon één keer Da Vinci meemaken. En dat was het dan. 300 euro voor 2 personen, een illusie armer maar wel een ervaring rijker. We waren bij Da Vinci geweest.