La Rive in Amsterdam

Wat is dit waardeloos! Er valt niets maar dan ook niets te klagen. Complimenten voor de medewerkers, zij verstaan hun vak tot in de puntjes. Het eten is geweldig, van de ene smaaksensatie val je in de andere en alles complementeert elkaar. En met het wijnaragement, wat wij bij het 6 gangen diner hadden gekozen, wordt het nogmaals versterkt. Subliem!

Wat decadent, voegde iemand mij toe toen ik vertelde dat we in La Rive gegeten hadden.

Laat zij het maar decadent noemen, wie naar La Rive gaat beklimt de Olympus van de culinaire kunsten.
Voor het bedrag waarvoor je in het Amstelhotel een overnachting en twee vijfgangendiners hebt kan je een week naar de Canarische eilanden.
Die vakantie zal je waarschijnlijk snel vergeten zijn. Een bezoek aan La Rive niet.

Het meest indrukwekkende is eigenlijk nog het personeel. Dat is tot in de vezels dienstgericht, aardig en deskundig. En toch niet stijf.
Het gebouw straalt stijl uit zoals je dat in de 21-ste eeuw bijna nergens meer tegenkomt. Hier en daar zou een kwastje verf geen kwaad doen. Aan de andere kant, een oude dame mag wat best rimpels hebben.

We hadden een vijfgangendiner met bijpassende wijnen. We kunnen die hap voor hap en slok voor slok gaan beoordelen. Maar daarmee zouden we de kok en de sommelier onrecht doen. Hier ben je om te genieten en verwend te worden. Alle smaken zijn authentiek en op elkaar afgestemd. Ik zou niet weten waarover ik moest mopperen. Met de slechtste wil van de wereld niet ....

Pure luxe en genieten van al het mooie op culinair gebied. Van begin tot het eind wordt alles voor je geregeld. Heerlijke zaak om je even de rijkste man van Nederland te voelen.

Na afloop van de heel gezellige lunch bij de Hoofdstad Brasserie haalde echtgenoot me op en samen reden we naar het Prof. Tulpplein. Ik had voor deze avond een tafel gereserveerd bij La Rive. Jaren geleden, toen Edwin Kats er nog kookte, heb ik er eens een memorabele avond aan de Chef’s Table meegemaakt. Op de website had ik gelezen dat de nieuwe (nou ja, nieuwe, voor mij dan....) chef, Rogér Rassin, die ik dan weer ken van Cordial, kookt met Oosterse invloeden en dus was ik nieuwsgierig.
Veel te vroeg natuurlijk arriveerden we bij het majestueuze Amstel Hotel en we besloten in de Brasserie wat te borrelen tot het tijd zou zijn om aan tafel te gaan. Zo rondom 19.00 kregen we wat trek en we wandelden naar het restaurant, waar de ontvangst door het werkelijk uitstekende personeel heel vriendelijk was. We kregen een mooie ronde tafel in het klassiek ingerichte, ruime restaurant met heerlijke stoelen.
Vrijwel direct verscheen een amuse. Men ging ervan uit dat we ons aperitief al hadden gebruikt in de Brasserie en dat was ook zo, maar attent dat de wisselwerking onderling goed is.
Op een leistenen plaatje tweemaal een kroepoek van parmezaanse kaas met garnaaltjes, kruidjes en piccalilly. Iedereen weet wat een liefhebber ik ben van piccalilly, maar deze combinatie was nieuw voor en ik vond hem geweldig lekker. Heerlijk fris en de smaken vulden elkaar mooi aan.
We kregen de kaart en het Alliancemenu en eigenlijk zat in het Alliancemenu alles wat ik graag wilde proeven hier, dus we besloten dat te nemen. Met het wijnarrangement. De wijn - in een boek uiteraard hier - is aan de kostbare kant en gezien de gerechten leek een arrangement ons handiger.
Nog een amuse verscheen. Een rauwe venkelstengel waarbij het uiteinde gevuld was met een stukje gerookte paling en een marmelade van citroen. Heerlijk. En vernieuwend. En gewoon erg leuk.
Brood, boter en olie verschenen, peper en zout stonden al op tafel.
De eerste wijn werd ingeschonken. Voor echtgenoot die het menu volgde een Riesling ‘Buntsandstein’ 2008, Rebholz en voor mij een Riesling van Karthäuserhof, die een klein zoetje heeft.
Voordat we aan het menu begonnen kwam er nog een amuse. En wat voor eentje. Een crouton van eendenhuid met komkommer, mango en spongecake van sesam. Erop wat flinterdunne radijs, sesamzaadjes en cresse. Een heerlijk hapje. Fris en diep van smaak door de eendenhuid. Alweer een schot in de roos.
Het restaurant druppelde langzaam vol, wat absoluut niet betekende dat het personeel minder oplettend of gehaast werd, integendeel. Het is een uitstekend geoliede machine hier en de wisselwerking tussen zwarte en witte brigade is bijna perfect te noemen. Complimenten daarvoor.
Tot onze verrassing verscheen er nóg een amuse. En wat voor één....een kerstomaatje, superenthousiast uitgelegd door de enige dame van de zwarte brigade. Gemarineerd, ontveld, gefrituurd met een heel dun laagje beslag met gember en sesam op een granité van gember en soja. Hier vielen we stil van. Wàt een prachtige smaak had dit tomaatje. Toen ik het personeel er een compliment over maakte kregen we als geste van de chef nog een tomaatje, ontzettend vriendelijk!

Het eerste gerecht kwam. Voor echtgenoot, die het menu volgde, de zeebaars. Zeebaars, komkommer, paling, wasabi. Op een prachtig bord mooie stukjes prachtige rauwe zeebaars met erbij de komkommer, de paling, een envelopje met roomkaas, wat cresse, rivierkreeftjes en een dressing met wasabi. Echtgenoot was bijzonder tevreden.
Omdat ik slecht tegen wasabi kan helaas had ik gevraagd of het mogelijk was een ander voorgerecht te nemen en dat bleek geen enkel probleem. Ik kreeg desgevraagd de makreel. Makreel, oester, garnaal, papaja. Prachtige tartaar van rauwe makreel kreeg ik met erbij garnaaltjes, fris zuur van komkommer, oesterstukjes, meloen, rijst, wortel, cresse, komkommerdressing aan tafel erbij geschonken en flink wat bolletjes (piepklein) gevuld met crème van Thaise curry. Het spreekt voor zich dat ik meer dan tevreden was. Wat een heerlijk gerechtje was dit.
Vooral die bolletjes intrigeerden me en toen ik de zwarte brigade ernaar vroeg konden ze me feilloos uitleggen hoe ze gemaakt worden. Zo hoort het natuurlijk, maar ik maak dat niet vaak mee. Wederom complimenten dus.
De volgende wijn was een Montlouis-sur-Loire, ‘Clos Haberl’, 2008, Francois Ghidaine. Een bijzonder prettige wijn vonden we.
De wijn paste uitstekend bij het tweede gerecht. Kreeft. Kreeft, ananas, pandanrijst, bleekselderij. De geur van bleekselderij - waar we allebei niet echt dol op zijn - kwam ons tegemoet vanaf het mooie bordje wat we kregen, wat kwam door de aan tafel bijgeschonken saus van bleekselderij, die prachtig groen van kleur was. Verder troffen we behalve de prima stukjes kreeft crème van pandanrijst aan, schuim van schaaldieren, de genoemde ananas in flinterdunne stukjes, dus ondersteunend en niet storend, nog wat radijs, cresse en een klein beetje pandanrijst. Alweer een schitterend gerechtje vonden we.

Tot onze verrassing werd er champagne ingeschonken. Van Lallier, met een heel verhaal erbij, waarvan vooral is blijven hangen dat het hier om de instapchampagne ging, waar we om moesten grinniken. De Lallier begeleidde de kaviaar. Kaviaar, rode biet, crème fraîche. Een torentje van rode biet kregen we, gevuld met aardappel, wat structuren van koude biet met crème fraîche, pommes soufflés en een vinaigrette van biet. Wat blad van biet en schepjes kaviaar maakten de creatie, die een mooi samenspel bood in koud en warm helemaal af. Wederom een uitstekend gerecht.
De volgende wijn was wederom een Riesling. een Piesporter Schubertslay 2005, Vereinigte Hospitien. Een heerlijke Riesling, heel anders dan de eerste die geschonken werd. Hij paste ook prima bij de zwezerik. Zwezerik, wortel, sinaasappel, kardemon. Gepresenteerd op een donker bord.
Absoluut geweldige zwezerik was het, boterzacht en perfect van cuisson. De zwezerik was gelakt met sherry en dat proefde je goed. Erbij diverse structuren van wortel, waaronder gefrituurde reepjes en een crème van wortel en sinaasappel die ontzettend lekker was en prachtig in balans. Hier wordt werkelijk uitstekend gekookt!
Het volgende glas was een Shiraz ’Art Series’ 2003, Leeuwin Estate en zoals alle wijnen van dit Estate was dit een uitstekende wijn. Vol, diep en uitstekend passend bij de big. Big, mosterd, kaantjes, hazelnoot. Een gerecht waar ik erg nieuwsgierig naar was. Een heel mooi stukje zacht gegaarde big kregen we, met erop flink wat hazelnoot en ook de mosterd was duidelijk te proeven. Erbij flink wat gegrilde groentjes, mosterdzaad, heerlijke pommes paolo en een ongelofelijk lekker stukje buikspek, ook afgedekt met hazelnoot. De aan tafel bijgeschonken jus met hazelnoot was uitzonderlijk lekker, gelukkig bleef het kannetje staan. Het wordt saai, maar wederom waren we diep tevreden.
We waren toe aan de kaaswagen. Toen ik aangaf dat ik liever witte wijn dronk bij mijn kaasjes kreeg ik tot mijn grote verrassing een glas Chassagne Montrachet, les Chevenottes Premier Cru ingeschonken. Uiteraard een geweldig lekkere wijn. De kaaswagen is uitzonderlijk mooi hier en de kaassommelier is perfect op de hoogte van de beschikbare kazen. Hij vroeg ons naar onze voorkeuren en stelde voor om voor ons een bordje samen te stellen, wat we gezien zijn deskundigheid helemaal prima vonden. Het waren uitzonderlijk lekkere kaasjes, waar we ook lang van hebben genoten. Echtgenoot kreeg erbij een glas van het arrangement, een Zellaer 1980 Coheita Port, die hij erg lekker vond. Erbij verder nog wat gegrild notenbrood waarvan ik niet heb gegeten.

Voordat het dessert kwam kregen we nog een dessertamuse. Wederom heel enthousiast gepresenteerd door het enige vrouwelijke lid van de werkelijk uitstekende zwarte brigade hier (ik kan het niet vaak genoeg onderstrepen). Schuim van peperkoek met een kletskop van pecannoten met erop twee structuren van mandarijn. Heerlijk gewoon!

Bij het dessert kregen we een glaasje PX 2007 Toro Albala en dat was nu eens niet zo’n donkere stroperige diepzoete PX maar een elegante lichte, lichtzoete versie die ik verschrikkelijk lekker vind. Die donkere heb ik altijd maar zo-zo gevonden, voor mij veel te zoet namelijk. Dus alweer een puntje voor La Rive. Het dessert werd gepresenteerd op een stuk olijfbomenhout en was heerlijk. IJs van beurre noisette, chocoladestructuren, pecannoot, vijf, hazelnoot en een honingraat karamel. Heerlijk. Niet te zwaar met hele mooie smaakjes. Wederom complimenten voor de chef.
En nog waren we er niet.
Voor de koffie uit kregen we een koffie-amuse. Geestig gepresenteerd als vogelnestje twee eierschalen gevuld met een huisgemaakte advocaat met erop schuim van koffielikeur. Ook alweer heel erg lekker en prachtig van consistentie.
Bij de - uitstekende - espresso nog een plateautje met allerheerlijkste friandises. Een tartelette met Granny Smith, een truffel met kers, een makaron van chocolade, fudge van pistache en chocolade met Baileys. Geweldig lekker allemaal.

Diep en diep tevreden verlieten we La Rive. Een absolute aanrader dit restaurant. Perfecte gerechten en uitstekende bediening, om snel naar terug te keren. Wel eerst weer even sparen ;-).

Beste restaurant waar ik ooit heb gegeten.
Ook van een wijnarrangement genoten.
Het is een toprestaurant waar alles klopt, alleen de prijs is enorm hoog voor de gewone man.
Maar is het wel waard.
Hoop hier ooit nog eens terug te komen.

Ik heb hier ontzettend lekker gegeten. Prijs kwaliteit verhouding is wel ver te zoeken. De zwarte brigade is met veel man/vrouw aanwezig. Ik voel me daar wat minder prettig bij.

Wat een wereldklasse in het eten en de service. Dat mag ook wel als je de prijs ziet. Maar vooralsnog een perfect restaurant!

Onwaarschijnlijk goed, geweldig, buitengewoon. Het eten is een plaatje dat smelt in je mond. De kundige en vriendelijke bediening en de toplocatie maakt het helemaal af.
Volgens mij hebben ze hier het woord 'culinair hoogstandje' uitgevonden!

Zo jammer van de prijs, want anders kwam ik hier elke week eten!

was voor mij een verrassingsdiner en dat werd het ook. Menu werd zonder problemen aangepast en van zeer hooge creative kwaliteit. Sommeliers gaven op een warme en begrijpelijke manier uitleg.Tip voor bij de kaas: de De ZelLaer ColheilaPort Mis wereldklasse